Biaff - the magic is out there

    მე შემიძლია დავჯდე და ძალიან ბევრი გელაპარაკოთ, თუ როგორ ველოდები უკვე 1 წელია ამ ფესტივალს, როგორ მიფანცქალებს გული ყოველი დღის ბოლოს, ვინაიდან ვიცი, რომ კიდევ უფრო მივუახლოვდი 15 სექტემბერს.
  ძალიან ბევრი შემიძლია ვილაპარაკო ჩემს მოლოდინებზე და განწყობებზე, მაგრამ შევეცდები ეს ემოციები ამჯერად ჩემთვის დავიტოვო და მოკლედ დავწერო.

   მოკლედ უნდა დავწერო ძალიან კარგ, საუცხოო ფესტივალზე, რომელიც 2006 წლიდან, ყოველ შემოდგომას, საქართველოს ერთ  ჯადოსნურ, ზღვისპირა ქალაქში იმართება და
ბათუმის საავტორო კინოს საერთაშორისო ფესტივალი ჰქვია.

   წელს ფესტივალი 15-დან 22 სექტემბრამდე ჩატარდება. ჩვენებებზე დასწრება უფასოა, წინასწარ ადგილების დაჯავშნა იქნება მხოლოდ საჭირო. მიმდინარე ინფორმაციას შეგიძლიათ გაეცნოთ ჩვენი, ბლოგერების საშუალებით, ასევე კინოფესტივალის ფეისბუქის გვერდზე ადევნოთ თვალყური სიახლეებს.

  მე ამ ფესტივალზე მივემგზავრები და გული ლამის საგულედან ამომიხტეს, როცა ვუფიქრდები, რა დღეები მელის წინ.

  ისეთი დღეები მელოდება, როცა შემეძლება დილიდან დაღამებამდე მხოლოდ საყვარელი საქმიანობები ვაკეთო - ვუყურო ფილმებს (რაც შეიძლება ბევრს), ვსვა ყავა, ჩამოვჯდე სანაპიროზე, ვიკითხო წიგნები, გავატარო დრო საყვარელ ადამიან(ებ)თან ერთად, მქონდეს 27 არა და, უამრავი მოპარული კოცნა და უბრალოდ, ვიყო ბედნიერი.

 ღმერთო, შეისმინე ჩემი მოლოდინები, მიიღე და სულ დადებითად დამიბრუნე უკან სექტემბრის 1 მშვენიერ კვირას.

ქვაფენილიანი ქუჩების ქალაქი

კვირა 23.09.12   პრესკაფეში ვზივარ. ხალხი ბევრია, ყველა ხმამაღლა ლაპარაკობს. მე Massive Attack-ს ვრთავ და ბატარეის ბოლო ამოსუნთქვას ვიყენებ.
  ბათუმში წვიმს და ცივა. დღეს საღამოს კინოფესტივალის დახურვაა, რომელსაც ვერ ვესწრები.

      ბათუმი წვიმაში მშვენიერია. საერთოდ, ბათუმი ყოველთვის მშვენიერია. მე მახსოვს, როგორ ვოცნებობდი ევროპის ქალაქებზე, სადაც ვიწრო ქუჩები, ქვაფენილები და ლამპიონებია. მაშინ არ ვიცოდი, რომ ასეთი ქალაქი აქ, საქართველოში მექნებოდა და ის იმაზე მეტად შემიყვარდებოდა, ვიდრე უნდა გიყვარდეს ერთი ჩვეულებრივი ქალაქი..  

   გარეთ წვიმს, სულ წვიმს. 

   ძალიან მწყდება გული, რომ მხოლოდ ერთ ფილმს დავესწარი და ისიც არასაკონკურსოს. შესაბამისად არ ვიყავი პროდუქტიული და პოსტებსაც ვერ ვწერდი. შემეძლო დამეწერა ვორკშოპზე, გახსნაზე, მაგრამ თავს ბოლომდე ჩართულად ვერ ვგრძნობდი მხოლოდ ორიოდე დღით რომ დავესწარი მიმდინარე მოვლენებს და წერის სურვილიც არ მქონია.  ახლაც, ეს ნაგვიანევი პოსტი ნაჩქარევად და რამდენიმე დღის განმავლობაში არის დაწერილი, მაგრამ აუცილებლად უნდა მომეყოლა თქვენთვის, თუ როგორი კარგი ამბები ხდება სექტემბრის 1 კვირის განმავლობაში ბათუმში.

    მინდა, რომ კინოფესტივალზე უფრო მეტი მქონდეს მოსაყოლი თქვენთვის; გულს იმით ვიმშვიდებ, რომ ბევრმა ბლოგერმა ძალიან კარგად გააშუქა ფესტივალის დღეები. შემდეგ წელს, თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ ამ პერიოდში შვებულებას ავიღებ და მთლიანად დავესწრები BIAFF–ს.  კინოფესტივალის ჩასატარებლად ყველაზე კარგი პერიოდია არჩეული  - სექტემბერი,  თბილი დღეები, ნაკლები ხალხი, რაც საშუალებას გაძლევს მთლიანად შეგიძლია შეიგრძნო ბათუმის აურა.

    კვირა 23.09.12, პრესკაფე.    გარეთ ისევ წვიმს.   ხალხს ვათვალიერებ და ხანდახან სხვის მზერასაც ვეჩეხები. აი ეხლა, აქ, წითელ სავარძელში მჯდარი, ყურებში Massive Attack-ით და ჭიქა კაპუჩინოთი,  ვხვდები, რომ  ზუსტად ის მომენტია, როცა არაფერი არ არის ზედმეტი - ადამიანები, მუსიკა, ამინდი.
 ყველაფერი თავის ადგილზეა და მეტი არაფერი მინდა. 

     და ყოველთვის, როცა გავიხსენებ 2012 წლის BIAFF–ს, ეს ეპიზოდი იქნება პირველი, რომელიც კადრებად გამივლის წინ და ყურებში კვლავ Splitting The Atom გამიელვებს.. 

წინ, ბათუმისკენ! ანუ – Let the journey begin

   კვირა დილაა, სამსახურში ვარ, ფინჯან ყავას ვსვამ და ვცდილობ აზრებს თავი მოვუყარო.

 5 დღეში ბათუმში მივდივარ.

   ამ ქალაქს ყავის და ზღვის სურნელი აქვს. არ ვიცი, შეიძლება საერთოდაც არ არის ასე და მე შორიდან, ჩემს ფანტაზიებში წარმოვიდგინე, მაგრამ მაინც ჯიუტად მჯერა, რომ ჩავალ, სწორედ ასეთი იქნება. 
 
  თან, სექტემბერი მოვიდა, მთელი თავის დიდებულებით.

   ის დროა, როცა ჩანთაში ერთი ბოთლი მარტინი უნდა ჩააგდო და გზას გაუდგე. თუნდაც ეს მოგზაურობა მხოლოდ 2 დღეს გაგრძელდეს, ბათუმი ამად ღირს. უფრო იღბლიან ადამიანებს შეუძლიათ მთელი ერთი კვირის განმავლობაში დარჩნენ და შესანიშნავ კინოფესტივალს დაესწრონ (მე თქვენი წინასწარ მშურს).

    აქამდე კინოფესტივალზე არასდროს ვყოფილვარ. ახლაც, მხოლოდ გახსნას დავესწრები და ის ჯადოსნური ერთი კვირა, როცა ყველაზე საინტერესო მოხდება, ჩემ გარეშე ჩაივლის. და როცა ამას ვაცნობიერებ, მიჩნდება სურვილი, რომ ავიდე კადრების განყოფილებაში და მუხლებზე დავუდგე ხელმძღვანელობას, ვემუდარო, რომ კიდევ ერთკვირიანი შვებულება გაიმეტონ ჩემთვის. რა თქმა უნდა, ამას არ გავაკეთებ, მხოლოდ ერთს ამოვიოხრებ და გავაგრძელებ ინტერნეტში ბათუმიდან უკან დასაბრუნებელი გზების მოძიებას.

   16 სექტემბერს ბათუმში საერთაშორისო კინოფესტივალი იწყება. ვისაც შესაძლებლობა გაქვთ, ჩაალაგეთ ჩანთები და სასწრაფოდ გაეშურეთ ამ ძალიან კარგ მოვლენაზე დასასწრებად.

 მე კი იმედი მაქვს, რომ ჩემი ორ დღიანი მოგზაურობა საინტერესოდ ჩაივლის : )