ძალიან დატვირთული კვირის შემდეგ, მთელი დღეა არაფერს ვაკეთებ და ფონად საინფელდი მაქვს ჩართული. ერთ-ერთი ის სერიალია, რომელიც ძალიან კარგია როგორც საყურებლად, ასევე ფონის შესაქმნელად. ალბათ სიტკომების ნიშაა ეგ, სულ რომ შეიძლება ჩართული გქონდეს, ალაგ-ალაგ მიაქციო ყურადღება და მაინც ისიამოვნო.
დიდი ხანია, საინფელდს აღარ მივბრუნებივარ და მონატრებასთან ერთად, ხელახლა დავაფასე, როგორი გენიალური სერიალია. თუ არ გინახავთ, იცოდეთ რომ უდიდეს საგანძურს უვლით გვერდს და რატომ?
ჯორჯ კოსტანზას, ჯერი საინფელდს, კრეიმერს და რაც მთავარია, ელეინ ბენესს არ იცნობთ, რომლებიც, spoiler alert, ბოლო სერიაში ზუსტად ისეთივე არიან, როგორებიც პირველ სერიაში იყვნენ. ამაზე მეტი ფუფუნება რა გინდათ? არ გაღიზიანებთ, სერიალებში რომ პერსონაჟები ყოველგვარ საფუძველს მოკლებულ ცვლილებებს განიცდიან? ხედავთ, როგორ მიეჩვია მსახიობი და უბრალოდ თავის თავზე მოირგო პერსონაჟი, იმის ნაცვლად რომ პერსონაჟს განეცადა ტრანსფორმაცია? ან კიდევ უარესი - სცენარისტებმა არარეალურად განავითარეს პერსონაჟი, ისე რომ, რამდენიმე სეზონით უკან რომ გადახვიდეთ, სრულიად სხვა პიროვნება შეგრჩებათ ხელში. მსგავსი არაფერი ხდება საინფელდში. აქ სტაბილურობა გელოდებათ. სტაბილურობა, კარგი იუმორი და ნევროტიკი პერსონაჟები.
პირველ რიგში, ელეინ ბენესზე მინდა გავამახვილო ყურადღება, როგორც ყველაზე კარგ ქალ პერსონაჟზე სიტკომების ისტორიაში. იმდენად რეალურია და ბუნებრივი, ყოველგვარი უაზრო, ქალებზე შექმნილი მითების გარეშე. რაც უფრო მეტჯერ ვუყურებ სერიებს, მით მეტად მიყვარს. და ამ მომენტში განსაკუთრებით:
ჯორჯზე აღარაფერს ვამბობ, თავიდან ბოლომდე შედევრია. ვერც ჩამოვთვლი, რამდენჯერ გავბრაზებულვარ მასზე. თან კარგად რომ მესმოდა, რატო იქცეოდა ისე, როგორც იქცეოდა. კიდევ უფრო მეტჯერ ვბრაზდები კრეიმერზე, მაგრამ თან კიდევ უფრო მიყვარს. თვით ჯერის (საინფელდი) რაც შეეხება, როგორც ზოგადად ხდება ხოლმე, ვისი სახელიც ქვია ნაწარმოებს, ის ყველაზე ნაკლებად პოპულარული და საყვარელია, ასევეა ამ შემთხვევაშიც. ვერ ვიტყვი რომ არ მიყვარს, მაგრამ ვერც იმას ვამბობ, რომ ჩემი საყვარელი პერსონაჟია.
თქვენი ფონური სერიალი რომელია?
