აბრაკადაბრა

ყურში მანქანების ხმა ჩამესმა. თვალები გავახილე, ნახევრად ბურანში ვიყავი ისევ. ქუჩიდან ხმაური უფრო და უფრო ძლიერდებოდა. მერე უამრავ ხმაში ჭურჭლის წკრიალიც გავარჩიე. უცებ წამოვხტი - სახლში ვიღაც არის! ააჰ, გამახსენდა, ჰანნა ჩამოვიდა ჩემთან.

რამდენიმე წამი გამოფხიზლებას მოვანდომე, მერე წამოვდექი და გავედი. ცხვირში ყავის სასიამოვნო სუნი ვიგრძენი.

მზიანი დილაა, სხივები ანათებენ სამზარეულოს. პატარა მაგიდაზე პური, ჯემი და მდნარი ყველი დევს.

- როგორ ხარ ნატალია? ჰანნა როგორც ყოველთვის იღიმება და ჭიქებს მაგიდაზე აწყობს.

ყავის ორთქლს ღრმად ვისუნთქავ და წინა დღეს ვიხსენებ.

გუშინ გვიანობამდე ვიხეტიალეთ ქუჩებში. ცოტა ხნით სანაპიროზეც გავედით, მაგრამ ზღვაში არ შევსულვართ - საცურაო კოსტიუმები არ გვქონდა, თან ციოდა. მერე ღია კაფეში დავსხედით. სულ ვლაპარაკობთ, არ ვჩერდებით. გვინდა ეს 1 კვირა ბოლომდე გამოვიყენოთ. მიხარია ჰანნას რომ მოეწონა აქაურობა, როგორ შეიძლება არ მოგეწონოს - ყველაფერი ისეთი ფერადია.

ესეც გუშინდელი ფოტო: მარცხნივ მე ვარ, მარჯვნივ - ჰანნა.

ბარსელონა, 17 ივნისი, 2012 წ.

პ.ს ამ პოსტის იდეა ერთობლივად დაგვებადა მე და ჰანნას, როცა ესპანეთის ფოტოებს ვათვალიერებდით და ზემოთ მოცემულ სურათზე ჩვენი თავები ’ამოვიცანით’. გადავწყვიტეთ რომ ეს სურათი მომავლიდან იყო, როცა მე ესპანეთში, ანა კი - გერმანიაში იქნებოდა. თავისუფალ დროს ჩემთან სტუმრად ჩამოვიდოდა რამდენიმე დღით და ერთად ვიწანწალებდით ქალაქში. რატომ მაინცდამაინც ბარსელონა? უბრალოდ ეს სურათი სწორედ ამ ქალაქშია გადაღებული და იმიტომ :D