Tennis Runs in Our Blood

  არის ასეთი სპორტული კომპანია  Babolat. ოფიციალურ საიტზე ვნახე სათაურში ხსენებული ფრაზა, და სულ რომ არ ვაპირებდი არაფრის წერას, უცებ ძალიან მომინდა, რამე დამეწერა, თუნდაც სრულიად არაფრისმთქმელი და მომაბეზრებელი..

  თან, დღეს ნამდვილად არ მაქვს საუკეთესო დღე. ფიზიკურად თავს შეუძლოდ ვგრძნობ, შესაბამისად, არც განწყობა მაქვს კარგი. ასეთ დროს ვცდილობ სასიამოვნოზე ვიფიქრო, მუსიკას მოვუსმინო, თუნდაც რამე დავპოსტო. ასეც მოვიქეცი - მაისფეისზე შევედი, ჩემს საყვარელ კომპოზიციებს მოვუსმინე, ყავა ორჯერ დავლიე, მაგრამ ამაოდ - არც ხასიათი გამომიკეთდა, არც წერის სურვილი გამიჩნდა [არადა, იცით, რომ ზემოთხსენებული ორი ფაქტორი - ყავა & მუსიკა, ჩემზე მძლავრად მოქმედებს]. 

  და აი, უცებ ვხედავ Babolat-ის იმ ფრაზას და ისეთი ჟრუანტელი მივლის, თითქოს ყველა ბლოგერის მუზამ ჩემში მოიყარა თავი. სულ არ მაინტერესებს, რომ ამ ბოლო დროს ჩოგბურთზე ისედაც ბევრს ვწერ. მე ახლა ძალიან მინდა, რომ ვწერო..

  გუშინ ნადალმა მატჩის მიმდინარეობისას ტრავმა მიიღო და თამაში შეწყვიტა. წარმოგიდგენიათ? გრენდ სლემის მეოთხედფინალში თამაში შეწყვიტა! ასეთი რაღაც რაფასგან წარმოუდგენელია - ტკივილით თუ ისე, ის მაინც თამაშობს, ბოლომდე. 

  დღეს ფეისბუქზე SUNNY WORLD-ის ოფიცალურ გვერდზე ციტატა ვნახე. გუშინდელი დღის გამოყოლილი ემოციების გამო, თუ ისედაც, დიდი გავლენა მოახდინა და აქაც გადმოვიტან: ’Nothing Is Ever Lost’.

 არც კი ვიცი, ეს პოსტი უფრო ჩოგბურთზეა, თუ ჩემზე..

  and some music -