Life is short

   

Grey’s Anatomy-დან ერთ-ერთი სიმღერის სახელით დავასათაურე პოსტი, შეიძლება პირდაპირი კავშირი ვერ ნახოთ, მაგრამ ირიბად და ქვეცნობიერად არის რაღაც :))

  გრეის ანატომია მარტო იმიტომ კი არ მიყვარს, რომ მედიცინაზეა. უფრო მეტად იმიტომ, რომ  ადამიანური ურთიერთობებია ძალიან კარგად ნაჩვენები. ისე კარგად, რომ ყოველ სერიაში პასუხს ვპოულობ იმ პრობლემაზე, რაც მაწუხებს იმ პერიოდში. 

   მოგეხსენებათ [ან შეიძლება არც მოგეხსენებათ], როგორი მნიშვნელოვანია ადამიანებს შორის ურთიერთობა. ამ საკითხზე რამდენ ფილმსაც არ უნდა ვუყუროთ, ან რამდენი წიგნიც არ უნდა წავიკითხოთ, თუ თვითონ არ ვნახეთ/გამოვცადეთ, ვერაფერს ვისწავლით. როცა პირისპირ დგები ცხოვრებისეული შემთხვევის წინაშე, თუ პირადი გამოცდილება არ გაქვს, ვირტუალური ვერ დაგეხმარება. 

    ექიმებს აქვთ ყველანაირ ადამიანთან კონტაქტი, და უნიკალური შესაძლებლობა ეძლევათ, რომ ისწავლონ. წარმოიდგინეთ, ყოველდღე ხვდებით ყველა ჯურის ადამიანს, რომლებიც ბოლომდე იხსნებიან, არ მალავენ თავის ემოციებს, მეტიც -  ადამიანები, რომლებიც საავადმყოფოს გარეთ ხალხის თაყვანისცემის ობიექტები არიან, არიან თავდაჯერებულები და წარმატებულები, ექიმთან პატარა ბავშვებივით ხდებიან.  ყოველივე ამას აკვირდები, სწავლობ ურთიერთობას ყველა მათგანთან და გრძნობ, რომ გამოგდის; ზოგთან  ადვილად, ზოგთან - რთულად. სირთულე უფრო მეტი სტიმულის მომცემია, და სურვილი გიჩნდება, რომ რაც შეიძლება მალე გაჩნდეს chemistry თქვენ შორის. მთავარია, დაინახო და ისწავლო; სურვილი უნდა გქონდეს, რომ შენს თავში მუდმივად რაღაცეები შეცვალო. 

  საერთოდ, ექიმები ძალიან მაგარი ხალხია - ყოველთვის აღფრთოვანებაში მოვყავარ. როცა ვმოირიგეობდი, უამრავ მათგანზე დაკვირვების საშუალება მომეცა. ეხლაც ჟრუანტელი მივლის იმის გახსენებაზე, რომ ოდესმე მეც მათ მსგავსად ვიქნები. მანამდე კი.. მანამდე ბევრი დაბრკოლებაა, რომლებიც, თავის მხრივ, სტიმულს მაძლევს :)