ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ..

ზურიუსმა რამდენიმე დღის წინ პოსტი დაწერა, ისე რომ იმ დროს ალბათ არც უფიქრია, შემდგომში რომ სხვებიც აყვებოდნენ.

მერე დარიჩინის გოგომ მოიფიქრა ამ პოსტის ტეგ-თამაშად გადაქცევა და სწორედ მან დამთაგა.

მგონია რომ ბევრი არაფერი მექნება დასაწერი საკუთარ თავზე, თუმცა შევეცდები.


- ჩემს სიარულის მანერაზე ბევრი ვიფიქრე. მგონი საშუალო ტემპით დავდივარ და აქეთ-იქით ვიყურები, სხვადასხვა საგნებს ვათვალიერებ ხოლმე. ადამიანებს თვალებში არ ვუყურებ : ))

- უხშირესად მეცმევა შარვალი და სპორტული ან ძაალიან დაბალძირიანი ფეხსაცმელი.

- აქსესუარებიდან არაფერს ვიყენებ. ნუ, თითებზე ორი სადა ბეჭედი მექნება აუცილებლად, დილით თუ არ დამავიწყდა გაკეთება.

- თმა მექნება ალბათ გაშლილი და ხვეულ-აჩეჩილი, იმიტომ რომ არ ვივარცხნი, მერე მიფუვდება სასტიკად.

- აუცილებლად მექნება საშუალოზე დიდი ზომის ჩანთა, ვინაიდან მიყვარს, როცა სრული აღჭურვილობით გამოვდივარ სახლიდან [ხალათი, ფონენდოსკოპი, ბლოკნოტი, ’კოსმეტიჩკა’ და ა.შ], რასაც დიდი მოცულობის ჩანთა ჭირდება.

როცა თქვენ მოხვალთ ჩემთან და დამელაპარაკებით:

- აუცილებლად მექნება გაოცებული სახე [როდრიგომ იცის, როგორი], მერე გამეღიმება და [აუცილებლად] ძალიან გამიხარდება.

- დავიწყებ ლაპარაკს, ალბათ სწრაფად და დაბნეულად.

შემდეგ უკვე როგორ განვითარდება მოვლენები, ეგ გარემოზე და თქვენზეა დამოკიდებული :)

მე ვთაგავ Jo Key, hexe და mylpi-ს.

ლიტერატურული ანკეტა

   საყვარელმა თინიმ დამთაგა :)

   [მინდა აღვნიშნო, რომ ეს ტეგ-თამაში ყველაზე ძალიან მომეწონა, საინტერესო და ინფორმაციულია].

      მაშ ასე, ჩემი ლიტერატურული ანკეტა:

1. წელს წაკითხული წიგნებიდან რომელი იყო ყველაზე შთამბეჭდავი?  ნაირა გელაშვილის ’ამბრნი, უმბრნი და არაბნი’.

2. სამი ყველაზე საყვარელი პოეტი  მმმ.. პოეზია ძალიან მიყვარს-თქო რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. ისე, ყველაზე მეტი ემოცია და განწყობა გალაკტიონის ლექსებს მოაქვს, უფრო მეტიც კი, ვიდრე პროზას.

3. სამი ყველაზე საყვარელი მწერალი გურამ დოჩანაშვილი, ნოდარ დუმბაძე და ასტრიდ ლინდგრენი.

4. რომელ წიგნზე გიტირიათ? პირველად ეს მომივიდა თავში - ’დავით აღმაშენებელი’ რომ წავიკითხე, ბოლო ფურცელზე მოვკვდი ტირილით - ’დავითი მოკვდა’  ვიმეორებდი და ვქვითინებდი, თითქოს მანამდე არ ვიცოდი რომ მკვდარი იყო :D  ისე კი ძალიან ბევრ წიგნზე მიტირია, ვინაიდან ამ ბოლო დროს ძალიან ემოციური გავხდი; მაგალითად, ნოდარ დუმბაძის თითქმის ყველა ნაწარმოებს ყელში გაჩრილი ბურთით ვკითხულობ ხოლმე. 

5. რომელ წიგნს დასცინეთ?  ოო.. ბევრმა ახსენა ’მგლებიო’, მახსოვს მე და ჰანნამ წავიკითხეთ ხუთიოდე წლის წინ, გვინდოდა ქურდული სამყაროს ტერმინოლოგია აგვეთვისებინა და წიგნები საიდანღაც ვიშოვეთ. მერე ლექციებზე ჟარგონებით ვლაპარაკობდით და ვკვდებოდით სიცილით.

6. რომელ მწერალს მისცემდით ნობელის პრემიას? გურამ დოჩანაშვილს, ადამიანისადმი სიყვარულის დარგში :))

7. საყვარელი ციტატა წიგნიდან  

    ’ადამიანის სული, გაცილებით უფრო მძიმეა, ვიდრე სხეული, იმდენად მძიმე, რომ ერთ ადამიანს მისი ტარება არ შეუძლია, ამიტომ, ვიდრე ცოცხლები ვართ, ერთმანეთს ხელი უნდა შევაშველოთ და ვეცადოთ, როგორმე უკვდავყოთ ერთმანეთის სული; თქვენ ჩემი, მე სხვისი, სხვამ სხვისი და ასე დაუსაბამოდ, რამეთუ იმ სხვისი გარდაცვალების შემდეგ არ დავობლდეთ და მარტონი არ დავრჩეთ ამ ქვეყანაზე..’  ნოდარ დუმბაძე, ’მარადისობის კანონი’ 

  მეორე კი იხილეთ აქ

8. ბავშვობის ყველაზე საყვარელი წიგნი ასტრიდ ლინდგრენის ყველა ნაწარმოები, რაც წაკითხული მაქვს :)

9. რომელი წიგნის პერსონაჟია ყველაზე ახლოს თქვენს პიროვნებასთან? კონკრეტულად არ მახსენდება; საკუთარ თავთან არ ვაიგივებ ხოლმე როგორც წესი. რომელი პერსონაჟიც მომეწონება,  მიჩნდება სურვილი რომ რეალურ ცხოვრებაში მსგავს ადამიანებს ვიცნობდე. 

10. დათვლილი გაქვთ რამდენი წიგნი წაგიკითხავთ? არა, რა თქმა უნდა :D

 მე კი ვთაგავ:

 ანუშკას

 ქეთის

 ასევე ბაბისას,  ყოველ შემთხვევაში მე მაინც ვცდი :)

Bibbidi Bobbidi Boo ანუ ჩემი 5 ოცნება

  ოცნებების ბევრი კატეგორია არსებობს. მე ბევრი ვიფიქრე და ჩემი ოცნებები საბოლოოდ 2 კატეგორიად დავყავი: მატერიალური და ჩემეული. თუმცა, ჩემი ოცნებები და მიზნები ერთმანეთში გადადის, მე თვითონ ვერ გამომირკვევია, რომელი რომელია :)

 მატერიალური დრიმები:

1. ესპანეთში სწავლის გაგრძელება..
2. ნოუთბუქი;
3. ჩოგბურთის სწავლა [ასევე ძალიან, ძალიან მინდა, ნადალი ვნახო ოდესმე (ეს უფრო ’ჩემეული’ ოცნებათა კატეგორიაა, მაგრამ არ ეტევა იქ :D) ].
4. ფინანსური დამოუკიდებლობა, ანუ დროებითი სამსახური სტუდენტობის პერიოდში.
5. ბევრი, ბეევრი წიგნი [აქვე - ადრე წიგნების მაღაზია მინდოდა მქონოდა].

 ჩემეული:

1. ერთი ნახვით შეყვარება, თუნდაც ეს სიყვარული თვეზე მეტი არ გაგრძელდეს.. მოულოდნელი და ხანმოკლე მოკლედ :)
2. ადრე გაგიმხილეთ - სპონტანური ტანგო ქუჩაში :)
3. ყველაზე უშუალო ადამიანი ვიყო მსოფლიოში :)) [და კიდევ მინდა, რომ ყველა ადამიანზე დადებით შთაბეჭდილებას ვახდენდე, ადრე თუ გვიან :D უფრო სწორედ, საინტერესო მინდა ვიყო ყველასთვის :) ]
4. მინდა რაღაც მნიშვნელოვანი გავაკეთო, მსოფლიოსთვის თუ არა, 1 ადამიანისთვის მაინც :))
5. აქ ძალიან ბევრი ვიფიქრე, თუ რომელი ოცნება ჩამესვა, ვინაიდან მე ოცნებების გუდა მაქვს, რომელიც არ ილევა. ბოლოს კი ეს გადავწყვიტე - მინდა ერთხელ რაღაც არაორდინალური გავაკეთო, ისეთი, რომ ხვდები სიგიჟეა და თან თავს ძალიან კარგად გრძნობ და შენთვის სულერთია, სხვები რას ფიქრობენ..

 ეს პოსტი კი ზურიუსის მეოხებით დაიწერა, რომელმაც დამთაგა. დიდი მადლობა მას :)

ბავშვობაში მეგონა..

 დღეს დილით ტოპ.გე-ზე ვნახე რომ უნიკალური ვიზიტორების რაოდენობა გაზრდილი იყო, იმის გათვალისწინებით რომ ახალი არაფერი დამიწერია, ძალიან გამიკვირდა.  შევამოწმე და ძირითადად დოდკასგან იყვნენ  გადმოსულები - რაღაც ხდება! შევედი და ეს პოსტი დამხვდა. ვინც არ იცით, ჯერ შედით და გაეცანით, მერე კი აქ გააგრძელეთ კითხვა.

  მაშ ასე, ბავშვობაში მეგონა რომ:

  

1. ყველა სამხედრო ფორმიანი იყო ძალიან კეთილი და მზად იყვნენ ნებისმიერი ადამიანისთვის თავი გაეწირათ, ამიტომ როცა მათ სადმე ვხედავდი - ტრანსპორტში, ქუჩაში, შენობაში და ა.შ თავს დაცულად ვგრძნობდი. ერთხელ როცა ქობულეთისკენ მიმავალ მარშუტკაში ორი ჯარისკაცი დათვრა და მგზავრობა ჯოჯოხეთად გვიქცია, მაშინ დაიმსხვრა ჩემი წარმოდგენები..
2. მეტროში მატარებელი ხან გადიოდა გვირაბიდან, ხან -არა. ამიტომ როცა ვჯდებოდი, ყოველთვის ვნატრობდი - ’ნეტავ დღეს გარეთ გასვლის დრო ქონდეს’. რომ გავიდოდა, ვფიქრობდი, დღესაც გამიმართლა, რა იღბლიანი ვარ-თქო.
3. ასევე მეტროში, ’ელექტრო დეპოს’ ნაცვლად მესმოდა ’ელექტრო ბებო’ და ყოველთვის მიკვირდა, ნეტავ როგორი ბებოა-თქო.
4. მიწისძვრა იყო ცოცხალი არსება და ხანდახან ჩნდებოდა - მიწაზე პირს აღებდა. ამიტომ მიწისძვრის დროს ყოველთვის ძირს ვიყურებოდი და ვეძებდი სად იყო, ძირითადად სახლის ძირში მეგულებოდა, მაგრამ ვერც ერთხელ დავინახე. 
5. თუ რამეს ძალიან, ძალიან ვინატრებდი, ღმერთი შეისმენდა და ციდან ჩამომიგდებდა. ამიტომ მე, ჩემი ძმა და დეიდაშვილი ღამე ’ვოლგის’ სახურავზე  ვიწექით და ხმამაღლა ვნატრობდით სნიკერსს და მარსს და ყოველ წუთს ველოდი რომ თავზე დამეცემოდა..

  პირველივე რაც გამახსენდა, ისინი დავწერე. ვიცი, მერე უკეთესები მომაგონდება და ვინანებ.

  ხო, კიდევ - მე ვთაგავ:

უტვინოს

ზურიუსს

Chaotic-ს