ხომ არსებობს პოსტები, რომლებიც არ გინდა ყველამ ნახოს. აი, არ გინდა რა, ვიღაცამ ერთი თვალი შეავლოს ბლოგროლ.გე-ზე და ცივად დააჭიროს ’არ მომწონს’ ან თუნდაც ’მომწონს’. .
ეს პოსტი სწორედ ასეთია.
ერთხელ, ჯეოსელის Blackberry-ს რეკლამას რომ ვუყურებდი, კერძოდ იმ მომენტს, შავ კაბაში ჩაცმული გოგო
რომ გადმოდის მანქანიდან [მინდოდა ვიდეოც დამედო, მაგრამ ვერსად ვერ ვნახე], დედას ვუთხარი, მეც ასეთი ვიქნები-მეთქი.. არ ვიცი რატომ მომაფიქრდა, რომ მაინცდამაინც მისთვის შემედარებინა თავი, იმ დროს კი ზუსტად ასე ვფიქრობდი, რომ მომავალში ასეთი უნდა ვყოფილიყავი. 14-15 წლისას რომ მომსვლოდა ეს აზრი, კიდევ ჰო, მაგრამ 22 წლის რომ ვგეგმავ, რაღაცით ხომ მაინც უნდა ვემზადებოდე, ფონს ვქმნიდე იმ მომავლისთვის?..
მე კი ისევ ხაკისფერი სპორტული შარვალი, სპორტული ფეხსაცმელი [სხვა რა ვუწოდო არ ვიცი - არც კედებია და არც ბოტასები, სადღაც შუაში] და ძველებური სვიტერი მაცვია; და დილით სახლიდან ისე გავდივარ, ენ ჰეთევეის გმირი რომ გადის ფილმში The Devil Wears Prada - თმებს ორივე ხელით დავაწყობ თუ გავასწორებ, ჰიგიენურ პომადას წავისვამ ტუჩებზე, სარკეს რამდენიმე წამით შევავლებ მზერას - სახეზე ხომ არაფერი მაცხია-თქო და გავრბივარ. . თუ სადმე მივდივარ, მაშინ კი ვცდილობ თავს მივხედო, თუმცა ეს ძალიან იშვიათად ხდება. სულ ვამბობ - მერე, მერე.. მერე ვიქნები ისეთი, როგორიც მინდა, რომ ვიყო. აი, შავ კაბაში გამოწყობილი გლამურული გოგოც მერე ვიქნები :)
p.s გუშინ დავამთავრე ჰემატოლოგია; ზურას ნახვა ისე მინდოდა, ისე.. მაგრამ, ვერ გავბედე. მის პალატასთან ვიჯექით, ექიმები შევიდნენ ზუსტად იმ დროს შემოვლაზე, მაგრამ თვალიც ვერ მოვკარი, იმდენი ხალხი იყო შიგნით. მაშინაც ასე ვთქვი - მერე, სხვა პაციენტს გავუღიმებ თბილად და ვაგრძნობინებ, რომ ჩემთვის მნიშვნელოვანია-მეთქი..
აი, რა მოხდებოდა, რომ შევსულიყავი, გამეღიმა და მეთქვა - ’მე სტუდენტი ვარ, წინა კვირას გნახე და უბრალოდ მინდოდა გამეგო, როგორ ხარ..’ არაფერი ჰო? მაგრამ არ გავაკეთე..
ერთნაირ განწყობაზე ვართ დღეს მე და შენ-პოსტების მალვის :))) ბლოგროლიდან მოვაშთე ჩემი ბოლო პოსტი,შემრცხვა :დ ეს კარგი პოსტია, არ გააქრო რა :user:
ReplyDeleteდა რაღაცეების დაგეგმვა არასოდეს არ არის გვიან ^_^
პ.ს. დღეს მომინდა მეთქვა, რომ ფრიად გვიყვარხარ მე და ჩემს ბლოგს :bis: მე ანუ :დ
აუ, უკვე დავმალე :უსერ:
ReplyDeleteმე და ჩემი ბლოგი დიდ მადლობას გიხდით სიყვარულისთვის, გულში სითბო ჩამეღვარა, და სიტყვები როგორც ყოველთვის არ მყოფნის : )
ანუკი უკვე მივაჩვიე კოსმეტიკას, მოგდგე შენც? :))
ReplyDeleteოო მეც რამდენნაირი მინდა რომ ვიყო და თავს იმით ვინუგეშებ, რომ აიი მერე ვიქნები :))
ასეთი შემართებით ვიქნები არა ის კიდე :|
იქნები, რაც შენ გინდა.
ReplyDeleteამ პოსტმა ჩემი წინა კვირის ამბავი გამახსენა, როცა მასწავლებლისთვის დახმარების შეთავაზება ვერ გავბედე :|
უცნაური პოსტი იყო. უცებ მეგონა სხვა წერდა, really.
eg martla magari gogoa zaan! :)
ReplyDeleteრატომ არ გააკეთე მერე?..
ReplyDeleteუნდა გაგეკეთებინა.. :)
ეჰ, ისე, მეც ეგრე ვარ..
მომწონს გლამურული გოგონები, მაგრამ მაცვია ჯინსი, ბოტასები/კედები, თმა აწეული მაქვს საყვარლად და დავქრივარ გიჟივით...
არ შეიძლება, მაგრამ რაც არ შეიძლება, სწორედ მისი გაკეთების სურვილი მაქვს ხოლმე.. :ს
მე შენი ბლოგი favorite-ებში ჩავწერე და ვკითხულობ ხოლმე...შენ ისე სადად და ამაღელვებლად წერ რომ მიკვირს, რატომ მწერალი არ ხარ?! თუ ხარ?! (კიდევ ბევრის თქმა მინდოდა...)
ReplyDeleteსოფი, მეც ვგრძნობ რომ უცნაური პოსტი გამომივიდა :)
ReplyDeleteელენე, ადრეც მოგწერეთ ერთ-ერთ კომენტარში და ახლაც უღრმეს მადლობას გიხდით! მწერალი კი არა, წერა არ მეხერხება საერთოდ, ასე ვთვლი. ძალიან დავიბენი თქვენი სიტყვების გამო.. :)
ვინ დათვლის რამდენჯერ მდომებია რაღაცის გაკეთება და არ გამიკეთებია. ჩათვალე რომ არ მინახავს ეს პოსტი. :)
ReplyDeleteგჩუქნი იმის ნიშნად, რომ შენ ეს აუცილებლად გამოგივა ;)
ReplyDeletehttp://www.youtube.com/watch?v=Ru2aBJ7VWVk