In the cold light of morning

In the cold light of morning while everyone is yawning,
you’re high...
In the cold light of morning the party gets boring,
you're high..

 დასაწყისისთვის აუცილებლად ჩართეთ ეს სიმღერა, ა უ ც ი ლ ე ბ ლ ა დ.


   მუსიკა არის ძალიან შემოდგომური, ოდნავ ნაღვლიანი, ქუჩაში აფრიალებული ფოთლების შრიალივით.
  ახლა თბილისში ყველა დილა ასეთია, როგორც ამ სიმღერაში, ცივი და ოდნავ სუსხიანი, ცხვირი რომ წაგეყინება და თავს უფრო მხნედ გრძნობ.

 
  ახლა, თვალებს რომ ვხუჭავ, მგონია რომ იატაკზე ვწევარ გაუნძრევლად. ბრაიან მოლკო მივლის გარშემო, ხანდახან ჩემს თავთან იხრება და ყურში ჩამჩურჩულებს – You're high!..
  ოთახში ლურჯი სინათლეა, ჰაერში სიგარის სუნი დგას, მე კვლავ გაუნძრევლად ვწევარ და მოლკო ისევ ჩემს ყურთან ჩურჩულებს: You're high!

  მინდა ავდგე, მაგრამ თავს რომ წამოვწევ, ყველაფერი ტრიალებს და ისევ გაუნძრევლად ვწვები. ბრაიანი ისევ აქაა და მაფრთხილებს – Baby, did you forget to take your meds?

 ლურჯი სინათლე და კვამლი ერთმანეთში ირევა.. I'm high.


You’re drunk sick from whoring and lie,
Staring back from the mirror's
A face that you don’t  recognis..


  ახლა სიმღერას გამოვრთავ და მოლკოც ოთახიდან გაქრება. ლურჯი სინათლეც სადღაც ჭუჭრუტანაში გაიწოვება, სიგარის სუნსაც ვეღარ ვიგრძნობ. ავდგები და საძინებელში გავალ, საწოლში დავწვები, ძილის წინ წიგნს წავიკითხავ და ახალი, ცივი დილისთვის მოვემზადები.

  ხელი არ გამიშვა, ბრაიან.

Breathe Underwater

 ჩართეთ

დამიჭირე.. ჰაერში ვვარდები.

  მესიზმრა, რომ ლურჯ და ლივლივა ზღვაში ვცურავდი. წყალში სუნთქვა შემეძლო და ტალღებს მივყვებოდი.

 ჩემი სისუსტეები გვერდით გადავდე და ჰაერში მივფრინავ, მე წყალში სუნთქვა შემიძლია.

  მე ღამე მიყვარს, როცა სიბნელეში უფრო თამამი ვარ, უფრო ხმამაღლა შემიძლია სუნთქვა და სიზმრები ნელ–ნელა ცხადდება.


  მე წყალში სუნთქვა შემიძლია.


  მესიზმრა, რომ ზღვაში ვცურავდი, ღამით მზე ანათებდა და  ტალღებს მივყვებოდი.


 მე წყალში სუნთქვა შემიძლია.


 მესიზმრა, რომ ფრენა შემეძლო. მალე მივხვდი, რომ ეს ცხადშიც შეიძლება.

  ნელ–ნელა ყველაფერი ლურჯდება. ლურჯი ყველაზე კარგი ფერია. ყველა ღამე ლურჯია.


შეწყვიტე სუნთქვა...


 ღამით ყოვლისშემძლე ვარ. ღამით ბეტმენს და ჩე გევარას ვხვდები. ღამით საოცრად ვცეკვავ, ღამით ადამიანების მოკვლა შემიძლია.


  შეწყვიტე სუნთქვა!


ღამით მზე ანათებს და ზღვაში ვლივლივებ.


შეწყვიტე სუნთქვა!


 დილით ამოვყვინთავ, რომ განთიადი ვნახო. 

В левой руке - Сникерс, в правой руке - Марс

  დღეს საღამოს, სამსახურიდან სახლში რომ ვბრუნდებოდი, უცებ ძალიან მომინდა, ვინმესთან მელაპარაკა. არადა სრულიად მარტო ვიყავი და ვერც ვერავინ მოვიფიქრე, რომ დამერეკა და სახლამდე მოსასვლელი მიხვეულ–მოხვეული გზა ლაპარაკში გამელია.

   მერე სახლში მოვედი, საზაფხულო სალათა გავიკეთე კიტრით, პომიდვრით და ყველით, კომპიუტერი ჩავრთე და გამახსენდა, შემეძლო შემოვსულიყავი აქ და ჩემს ბლოგთან, ან როგორც გენებოთ, აქ შემოსულ ადამიანებთან მელაპარაკა.

   ეს რამდენიმე დღეა თავში სულ Tbilisi Open Air მიტრიალებს და ყველა შემხვედრს ჩემს ხელზე აღბეჭდილ, უკვე გაცრეცილ, ცისფერ ბეჭედდარტყმულ წარწერას – Open Air ვაჩეჩებ. მერე ვუყვები, თუ როგორი კარგი იყო ყველაფერი და როცა საუბარი უკვე სხვა თემებზე წარიმართება, მე ისევ მოგონებებში ვიძირები და ყურებში გუგუნი ჩამესმის. ხან "როძინა"–ს ვმღერი და ხან ჩუმად ვღიღინებ – В левой руке - Сникерс, в правой руке - Марс, Мой пиар-менеджер - Карл Маркс.

   ქუჩაში ან მაღაზიაში, სადაც მუსიკას გავიგებ, უნებურად ვიწყებ ცეკვას და სამსახურშიც, როგორც კი შესაძლებლობა მომეცემა, ამ დღეების სიმღერებს ვუსმენ და ისევ თვალწინ მიდგება ის სცენა – ღამე, ცაზე დიდი ვერცხლისფერი მთვარე, გვერდით ანძა, წინ დიდი, განათებული სცენა და უკანა ფონზე მოციმციმე თბილისი. 


 ძალიან კარგი იყო, ძალიან. 


    ეხლა უკვე ყველაფერი სასიამოვნოდ მახსენდება, ის ეპიზოდიც კი, ბოლოსკენ უღონოდ რომ ჩავიკეცე და უკვე მეგონა, ფეხზე ვეღარასდროს ავდგებოდი.  მომავალში უფრო ბევრი უნდა ვიყვირო და ვიხტუნო, მთელი ენერგიით, ხმის ჩახლეჩვამდე, დაცემამდე.. ვინაიდან ამ დროს ყველა მაყურებლის ემოცია ერთიანდება,  და მერე ერთად  იმ საოცარ აურას ქმნის, რაც კვირას საღამოს იყო მთაწმინდის ველზე. 

  მგონი, სულ ეს იყო. ეს პოსტიც ისევე ერთი ამოსუნთქვით დასრულდა, როგორც ეს საოცარი შაბათ–კვირა. 

  ახლა ვზივარ, ჩემს მაჯას დავყურებ  და სადღაც გულის სიღრმეში მუსიკა გუგუნებს ყრუდ – В левой руке - Сникерс, в правой руке - Марс, Мой пиар-менеджер - Карл Маркс..

 

შაბათის მოსაწყენი საკითხავი

So fuck the million dollar kitchen
fuck the Al Pacino posters
fuck the drugs the gold the strip poles
fuck the homies
fuck the poses
fuck the walls they build around them
fuck the bedroom magic nonsense

   ფეისბუქზე შეხედვა აღარ მინდა, ძალიან დავიღალე ამ ხალხის პრობლემებით. ალბათ, უფრო მე ვარ გულგრილი მიმდინარე მოვლენების მიმართ.

    ხვალ რსრ–ს სეზონის ბოლო თამაშია და ძალიან მინდა, შემდეგ ლიგაში გადავიდეთ. სპორტული ინტერესი მაქვს. საერთოდ, ძალიან აზარტული ვარ თურმე და ყველაფერი შეჯიბრია ჩემთვის. ძირითადად არა ვინმე სხვას, არამედ საკუთარ თავს ვეჯიბრები და სულ ვცდილობ, დავუმტკიცო, რომ მაგარი ვარ.

    სასოწარკვეთილი დიასახლისები დამთავრდა და გული დამიცარიელდა.
  უკვე მეორე სერიალი დავამთავრე და ძალიან ცუდი შეგრძნებაა, ბოლოს ტიტრები რომ ამოდის და ხვდები, რომ ვეღარასდროს გაიგებ, როგორ გაგრძელდა მათი ცხოვრება. ეხლა აღარ ვიცი, როგორ უნდა გავძლო გაბის, ლინეტის, ბრის და სიუზენის გარეშე.

   გრეის ანატომიას კი, კიდევ ერთი, სადისტური ფინალი ჰქონდა და სერიოზულად გავბრაზდი. არ შემიძლია ამდენი ადამიანის სიკვდილის გადატანა, ვერ ხვდებიან, რომ მხოლოდ პერსონაჟები არ არიან ჩვენთვის, მაყურებლისთვის? ასე, ხელის ერთი მოსმით, რომ მოგიკლავენ ძალიან საყვარელ, კეთილ ადამიანს, ვეღარ ფიქრობ უკვე, რომ მხოლოდ სცენარია, ფილმია, ამბავია და არ უნდა განიცადო. თან ძალიან მშრალად, ცივსისხლიანი მკვლელივით მოიქცნენ სცენარისტები.

   სამაგიეროდ დავიწყე სექსი დიდ ქალაქში–ს ყურება, ძალიან სასიამოვნოა საღამოს, დაღლილი რომ მოაღწევ სახლში და 1–2 სერიას უყურებ ძილის წინ.

    მოკლედ, ძალიან დავცარიელდი. მთელი დღე ათასი, ყოვლად უსარგებლო ინფორმაცია შედის თავში და რაღაც მექანიკური ადამიანი გავხდი. 

  ჩოგბურთის ყურება მომენატრა და რაფაზე ნერვიულობა, ბუნება მინდა, სოფლის სახლის სუნი მინდა, საინტერესო ფილმები მინდა, ბევრს მინდა ვკითხულობდე, ფეხით დავხეტიალობდე, ადამიანებთან ურთიერთობა მინდა ისე ძალიან, როგორც წყალი რომ გწყურია –  სვამ, სვამ და ვერ მაინც ვერ იკლავ წყურვილს.

    ამიტომ არ ვწერ პოსტებს, ამ ბოლო დროს სულ ერთი და იგივე მაწუხებს და პოსტებიც ასეთი, ერთნაირი გამოდის.



P.s

 Oh, and, have a nice day (:

My Green turned a deeper Blue

  "You get to a point in your life, when you realize you got more yesterdays than tomorrows. And that realization is hard on a man. But when you get a chance to get on something like that.. You fight like a tiger; all because you think, it'll give you just a little more on the game."

 I've got more tomorrows, than yesterdays.

 

  პოსტის მუსიკალური ფონი