My big plans 2017: Update

თებერვლის ბოლოს გეგმა შევადგინე, რის სწავლა მინდოდა 2017 წლის განმავლობაში.

დღეს გამახსენდა, სიას გადავხედე და მიმდინარე მდგომარეობა ასეთია: 

1. მარცხენა თვალის დამოუკიდებლად დახუჭვა - ოდნავ, გაჭირვებით ვხუჭავ.

2. მანქანის მართვა - ჯერ არ დამიწყია.

3. ცურვა - ჯერ არ დამიწყია (და არ ვარ დარწმუნებული, რომ საერთოდ დავიწყებ წელს).

4. იარაღიდან სროლა - ვისროლე, კარგი იყო, კიდევ მინდა.

 5. ტვერკინგი (Well...) - შიგადაშიგ ვმეცადინეობ, ჩემით. მეტი მოქნილობა მჭირდება.

6. სინდარინი (წელს მაინც, man!)  - ჯერ არ დამიწყია.

7. Beef wellington-ის მომზადება - მოვამზადე, ხორცი კარგი არ გამომივიდა, ზედმეტად შეიწვა. ინტერესი დავკარგე.

8. ქინძის და ოხრახუშის ერთმანეთისგან გარჩევა - ჯერ არ დამიწყია.

 9. SAS - ჯერ არ დამიწყია.

 10. Kickboxing - ჩემით დავიწყე იუთუბის ვიდეოებით სწავლა, მერე მივატოვე, ვაპირებ ზაფხულის განმავლობაში ვიარო.

 11. წყლის სმა - ვსვამ! ძალიან ვამაყობ ჩემი თავით, მე ეს შევძელი! შედეგი ასეთია: ადრე თუ დღეში 500 მლ-მდე წყალს ვსვამდი, ახლა  ყოველდღიურად 2 ლიტრამდე წყალს ვსვამ (თუ ცხელი დღეა, უფრო მეტსაც). cons: მთელი დღე ტუალეტში დავრბივარ. Pros: დეჰიდრატაციისგან თავბრუ აღარ მეხვევა.

სტატიკური მდგომარეობა არაფერშია კარგი, ამიტომ ჩემს სიას ვაახლებ და ვამატებ:

12. ლონგბორდზე დგომა

13. იოგა (პრინციპში ეს უკვე in progress არის)

14. მოტოციკლის (ბაიკის, მოტოს - whatever) მართვა

Don't panic!

ლენ

 პოსტის წერა დავიწყე, ფემინიზმზე, დიდი ხანია მინდოდა და გუშინდელმა დღემ უფრო მიბიძგა. თუმცა, თეჰლუმ უწყის, როდის დავასრულებ.
ამ პოსტსაც სამსახურში ყავის სმისას ვწერ, გუშინდელი დღე რომ ჩავაგდე, ძალიან გულზე მაწევს :D
დილით, სამსახურში რომ შემოვედი, ეზოში ჩიტების ჭიკჭიკი ისმოდა და მზე დამნათოდა, ხოდა რაღაცნაირად გამიხარდა, რომ ასე მოწყვეტილ ადგილზეა ჩემი სამსახური, ქალაქის და მანქანების ხმაური აქამდე არ აღწევს და მუდმივი გამღიზიანებლის არქონა დიდი შვებაა.

გუშინ სირბილი განვაახლე და ძალიან ბედნიერი ვარ! უკარგესი ამინდი იყო, ცოტა გამიჭირდა შესვენების შემდეგ, მაგრამ ამის ფონზე საკმაოდ ნორმალური ტემპით ვირბინე.

ასევე გუშინ დავიწყე Hitchhiker's Guide To The Galaxy და აბსოლუტურად, შემაძრწუნებლად კარგია (Don't Panic!). არ ვიცი, აქამდე რატომ არ მქონდა წაკითხული. სულ ვაპირებდი და სხვა დროისთვის ვდებდი.

ჰო, სულ ესაა.

პ.ს ბლოგის ბექგრაუნდი რომ შევცვალე და გავაგემრიელე, სულ დამავიწყდა!

2017

რაღა დროს 2017-ის პოსტია, მაგრამ რაღაც რომ გღრღნის და არ გასვენებს ადამიანს, თითქოს აუცილებელია, დაწერო, ახალი წელი დადგა და ახალი მოლოდინებით ვხვდებიო. თან, ამის დაწერას არც ვაპირებ.

ეს ფოტო ჩემზეა. იმდენად ყველა აგინებდა და აფურთხებდა 2016-ს, ცოტა შემეშინდა ხმამაღლა მეთქვა, რომ კარგი წელი მქონდა. ახლა, როცა ემოციები ჩამცხრალია და დაძველებული, უკვე ვაჟღერებ, რომ 2016 წელი ჩემთვის კარგი იყო და თქვენ თუ ცუდად მოგექცათ, ჩემი ბრალი არ არის.

ცოტა ხნის წინ, ფეისბუქზე ამ წლის გეგმები დავაწყვე. "გეგმები" ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია, თავიდან ვიღლაბუცე, მაგრამ რომ დავწერე და გამოვაქვეყნე, მერე ვთქვი, რომ რატომაც არა, ლუქზ ლაიქ ე ფლენ თუ მი.

მაშ ასე, 2017 წლის განმავლობაში მინდა, რომ ვისწავლო:

1. მარცხენა თვალის დამოუკიდებლად დახუჭვა
2. მანქანის მართვა
3. ცურვა
4. იარაღიდან სროლა
5. ტვერკინგი (Well...)
6. სინდარინი (წელს მაინც, man!)
7. Beef wellington-ის მომზადება
8. ქინძის და ოხრახუშის ერთმანეთისგან გარჩევა
9. SAS
10. Kickboxing
11. წყლის სმა

(80%-იან შედეგს თუ დავდებ, უკვე კარგი იქნება. - ავტ.შენიშვნა)

სხვათა შორის, უკვე წინ მივიწევ, რამდენიმე პუნქტი in progress არის.

შეგიძლიათ, წარმატებები მისურვოთ.

ნატალია ბეტმენი

  გუშინ სამსახურის ლეპტოპს ვალაგებდი და ერთ ფოლდერში ვორდის დოკუმენტი ვიპოვე, ადრე მოთხრობის წერა დამიწყია. ჯერ არ წამიკითხავს, მაგრამ მახსოვს კარგად, ნოემბერში დავიწყე, სოფელში. იქნებ დავამთავრო კიდეც.

  მანამდე კი, ცეკვას დავუმეგობრდი. აქამდე მხოლოდ მიყვარდა, ახლა უკვე ვმეგობრობთ კიდეც. ოჰ, როგორ ვმეგობრობთ! მარტო ცეკვა საუკეთესო რამ ყოფილა : ) თვალები დახუჭული თუ გაქვს - კიდევ უკეთესი.

არ უნდა დავივიწყო, რომ I am Batman. I can do this.

საკუთარი თავის შეგონებები უფროა ეს პოსტები, ვიდრე სხვებისთვის წასაკითხი :) მაგრამ, ვფიქრობ, ბლოგებმა ეს ნიშა დაიკავეს ისედაც, სხვა ფუნქციები ჩამოშორდა. მარტო პირადი პოსტები უნდა ვწეროთ, სხვა გზა არაა.

სხვებმაც წერეთ რა.


პ.ს ძალიან მინდა, რომ დევენდრა ბანჰარტმა ჩემზე სიმღერა დაწეროს.

Sing me and wake me

 ძალიან ძნელია, განსაზღვრო, როდის იყავი ბედნიერი და როდის - უბედური. ცხადია,  არ ვგულისხმობ განსაკუთრებულად დიდ ბედნიერებას ან უბედურებას. დრო გაივლის ხოლმე, გადავხედავ გასულ თვეებს და ვიტყვი - მაშინ რა ბედნიერი ვყოფილვარ-მეთქი. შეიძლება ადამიანს თავდაცვის მექანიზმი აქვს ეგეთი, მარტო კარგი შეგრძნებების დამახსოვრება. თითქოს მაშინ ძალიან გიჭირდა, გაურკვევლობაში იყავი, მაგრამ ახლა რომ იხსენებ, ფიქრობ, რომ ბედნიერი ყოფილხარ მაშინ.

 კიდევ ერთს მივხვდი. ხანდახან ადამიანი კი არ გენატრება, უბრალოდ მასთან ერთად გატარებული დრო და ის, თუ როგორ გრძნობდი თავს მაშინ. ეს ალბათ კარგია, უკეთესია, ვიდრე ის, რომ თავად ადამიანი გენატრებოდეს.

ზამთრის მერე ძალების მოკრება ჯერ კიდევ მიჭირს, დღეები კი ამ სიმღერის ტემპში გადის.

I am Batman. I can do this.

I'm fucking ok, ok?

 სანამ ვზივარ და ლექციის დაწყებას ველოდები [ონლაინ ლექციაა. სახლში ვარ, ხალათშემოხვეული და საღეჭ რეზინ "Love is.."-ს (ანუ ლოვეს კევს) ვაღლაჭუნებ], ვცდილობ ყველანაირი ფორმით უსაქმურობა მოვასწრო - თამბლერი ვსქროლო, ფეისბუქზე უმიზნოდ დავალაიქო ერთი-ორი პოსტი და ბლოგროლს დავხედო.

 ეს ფოტო არის ჩემი ამჟამინდელი ყოფის ილუსტრაცია. როგორც მანქანების ფარებია წაშლილი და ერთ დიდ ხაზად გადღაბნილი სიჩქარის გამო, ეგრე ვარ მეც. ბევრი რამე უნდა მოვასწრო.

ამიტომ, პოსტის პირველი წინადადება ზუსტად ისაა, როგორც ვარ. გესმით ხომ?