Even artichokes have hearts

    Amelie has a strange feeling of absolute harmony. It's a perfect moment. A soft light, a scent in the air, the quiet murmur of the city. A surge of love, an urge to help mankind overcomes her. 


[Josef Stalin dubbed in propaganda film excerpt] If Amélie chooses to live in a dream-world and remain an introverted young woman, she has every right to mess up her life!


* * *

 



* * *
   გიიომი და ვივიანი ახლა მდინარის ნაპირას, ჯერ კიდევ მწვანე ბალახზე წვანან. გიიომი ვივს თმებზე ეფერება. 


* * *
 არ ვიცი შემოდგომის გამოა, თუ მე გადავედი ცხოვრების ახალ ეტაპზე. 

 თითქოს რიტმი რაღაც მშვიდ კალაპოტში ჩადგა.

   თითქოს მოთხრობას ვწერ, სადაც მე ის გოგო ვარ, მარტო რომ ცხოვრობს და ზამთრისთვის ემზადება; ზამთრამდე კი ყველაზე მშვიდი შემოდგომა უდგას. სამზარეულოში ტრიალებს, სადაც გამჭვირვალე ფარდის გავლით მზის სხივები შემოდის და მაინც არ ცხელა. კომშის მურაბას ადუღებს და ნელა, სულ ნელა ურევს ხის კოვზით ქვაბში ქარვისფერ სითხეს. სურნელი ჩემს თმასაც გადმოსდის და მერე ქუჩებში ვატარებ. ვინ ერისენა ტენეცკაია? მე ჩემი კომშის სურნელი მექნება. ჭრელ შარფში თავჩარგული ვივლი  და იოდელისივით ბიჭი შემხვდება, მოარაბულო გარეგნობით, კეთილი თვალებით. ერთი წამით, სულ ერთი წამით შემომხედავს და გზას განაგრძნობს. მერე კი სიმღერას დაწერს გოგოზე, რომელსაც კომშის სურნელი ჰქონდა.


* * *
  სადღაც მდინარის პირას კი გიიომი ვივიანს ეტყვის: ვივ, გუშინ ერთი სიმღერა მოვისმინე, რომელიც შენ გგავს. ვივიანს თვალები გაუნათდება და ჰკითხავს - რომელი? გიიომი მას იმ სიმღერას მოასმენინებს. ვივიანი წამოდგება, გაოცებული, თმაგაშლილი, ლამაზი ვივიანი და ჰკითხავს - რატომ? გიიომი არაფერს პასუხობს, მაგრამ ვივიანმა თვითონაც იცის, რომ აბრაამის შვილია, მას შეუძლია ისააკი სიკვდილისგან იხსნას. იცის, რომ ის  ჩვეულებრივი გოგო არ არის, შეუძლია ახლავე ადგეს და წავიდეს იქ, სადაც ისააკია. სწორედ ამის გამო უყვარს  ასე გიიომს.


* * *
   ჩემს მოთხრობაში კი არსად მეჩქარება. არც სექტემბრის ბათუმი მელოდება, ყველაზე კარგი ბათუმი. მშვიდი, კამკამა ზღვით. დილის ნოყიერი საუზმეებით. ბევრი კინოთი. კიდევ უფრო ბევრი ნაცნობით. ის ბათუმი, სადაც ყველა ლამაზი და უზრუნველი ხდება, და რაღაცნაირად, ძალდაუტანებლად იცინის. თითქოს მთელი წელი არ მიოცნებია ამ დღეებზე.  დღეებზე, რომელიც არ იქნება.


* * *
გიიომის და ვივიანის სიმღერა -





* * *
So, my little Amélie, you don't have bones of glass. You can take life's knocks. If you let this chance pass, eventually, your heart will become as dry and brittle as my skeleton. So, go get him, for Pete's sake!


* * *
Whatever.