Happiness is..

  Facebook-ზე არის ასეთი პეიჯი: The Happy Page, სადაც წერენ წვრილმან (თუმცა ყველაზე მნიშვნელოვან) ბედნიერებებზე.

  მეც მინდა, ყოველგვარი განვრცობის და სიტყვაუხვობის გარეშე მოგიყვეთ,

  ბედნიერებაა, როცა შენი ერთი მეგობარი ატლანტაში, მეორე კი ოლბანიშია და სამივე ერთად უყურებთ The National-ის ლაივ-კონცერტს სიდნეიში.

Fake Empire

We're half-awake in a fake empire

 
    ზუსტად აღარ მახსოვს, როდის მოვუსმინე პირველად The National–ს. მაგრამ კარგად მახსოვს, როდის შემიყვარდა და რა სიმღერით.

   იმ სიმღერაზე მოგვიანებით დავწერ, მანამდე კი უნდა მოგიყვეთ, მეტ ბერნინგერი როგორ უგზოუკვლოდ შემიყვარდა თავის ხმის გამო. აი ჯერ ნანახიც არ მყავდა, როგორი იყო, მაგრამ უკვე მიყვარდა. და როცა დავინახე, თავისი ოდნავ გაჩეჩილი, ქერა თმით,  წვერით და ცისფერი თვალებით, მივხვდი რომ არ შევმცდავარ.  რაღაცნაირად, ისეთი ტიპია, დასტოინი რა : )

   თქვენ არ თვლით, რომ საოცარი ხმა აქვს? ყოველ მოსმენაზე, როგორც კი იწყებს სიმღერას, ჟრუანტელი მივლის.

    ეს ვიდეო ერთი ჩვეულებრივი ლაივია, მათი ერთ–ერთი ძალიან კარგი სიმღერის – Fake Empire.


 
 
   ჩვეულებრივი იყო, მანამ, სანამ 1:10–დან არ ვუყურე, ხალხი როგორ ყვება მუსიკის რიტმს ტაშით და უკან ჩამავალი მზის სხივები ანათებს. ლამის ვიტირე. რა მაგარია, მუსიკას ყველა ერთად რომ გრძნობს და ყველას რაღაც დიდი მუხტი აერთიანებს.  მეც იქ რომ ვყოფილიყავი იმ მომენტში, ხმამაღლა ვიტირებდი ბედნიერებისგან.

    ოდესმე თუ მოვხვდები მათ ლაივზე, დარწმუნებული ვარ, ბევრს ვიტირებ.  ადრენალინისგან ფეხებში სისუსტეს ვიგრძნობ და გულისცემა ყურებს დამიხშობს.

   მუსიკის ღმერთებო, დაე კოსმოსში ავიდეს ჩემი სურვილი და როდესმე უკან დამიბრუნდეს.

    რაც შეეხება ჩემი ყველა დროის ფავორიტი სიმღერას,  რომელიც ისე მიყვარს, რომ ხანდახან არც მინდა, სხვებს გავუზიარო და ეხლაც ბევრი ვიფიქრე, მეხსენებინა თუ არა აქ. ეს არ არის მარტო სიმღერა, ეს არის ამბავი, ფილმი, ისტორია, რომელიც შენ გადაგხდა, ან ამ წუთას ხდება შენს თავს. რომლის მოსმენისას სხვა განზომილებაში გადავდივარ და ყველა პრობლემა ამაოა და უმნიშვნელო. ან მგონია, რომ თავდავიწყებით ვარ შეყვარებული ვიღაცაზე, რომელიც არ ვიცი ვინ არის, მაგრამ თან დარწმუნებული ვარ, რომ არსებობს.

მოუსმინეთ და თუ შეიძლება, უკან დამიბრუნეთ  : )

Valar Morghulis

And who are you, the proud lord said,
that I must bow so low?
Only a cat of a different coat,
that's all the truth I know.
In a coat of gold or a coat of red,

a lion still has claws,
And mine are long and sharp, my lord,
as long and sharp as yours.
And so he spoke, and so he spoke,
that lord of Castamere,
But now the rains weep o'er his hall,
with no one there to hear.
Yes now the rains weep o'er his hall,
and not a soul to hear.

    ჩართეთ და მოუსმინეთ ამ სიმღერას. რომ დამთავრდება, თავიდან დაიწყეთ. მერე ისევ მოუსმინეთ, და ისევ და ისევ..



   იმიტომ, რომ ზამთარი მოდის.

  ის ძალიან ახლოსაა და ცივი სუსხი უკვე იგრძნობა. შორიდან მებრძოლების შეძახილი და იარაღის ჟღარუნი ისმის, სადღაც ხმლების ნაპერწკლებიც გაკრთება და ჰაერში სისხლის სუნი ტრიალებს. 

   ზამთარი ახლოსაა, მაგრამ ჩვენ გრძელი და ბასრი ბრჭყალები გვაქვს, ისეთივე გრძელი და ბასრი, როგორიც ჩვენს მტერს. ისმინეთ ჩვენი ღრიალი!

  ჩვენში დრაკონის სისხლი ჩქეფს და სიცივის მოახლოებასთან ერთად უფრო და უფრო დუღდება.

ისმინეთ ჩვენი ღრიალი!


  მე ვარ დროგო, დიდი ქხალი და დოთრაკიელების ლიდერი.

 მე ვარ ედარდ სტარკი, ვინტერფელის მბრძანებელი.

 ისმინეთ ჩვენი ღრიალი!


 მე ვარ დაინერისი – თქვენი ქხალისი.

მე ვარ ჯონ სნოუ, ღამის გუშაგი.

ისმინეთ ჩვენი ღრიალი!


 მე ვარ თეონ გრეიჯოი და ჯეიმი ლანისტერი, არია სტარკი და ჯორაჰ მორმონი – ისმინეთ ჩვენი ღრიალი!


მოემზადეთ – ზამთარი მოდის!