ახალი წელი კარს მომადგა, მე კი ჯერ მზად არ ვარ და მგონია, რომ სადღაც საშინლად მაგვიანდება. როგორ არ მიყვარს ბოლო მომენტამდე მოტოვებული საქმეები და ვერ ვიხსენებ ერთ შემთხვევასაც კი, რომ რამე თავის დროზე მომეგვარებინოს. აქაურობა ნაჩქარევად მოვრთე დღეს. თავის საშობაო ტკბილეულობით და ნაძვის ხით. უინტერნეტობამ ცალკე შემაწუხა, უკვე მეგონა რომ წელს ახალი პოსტის დაწერას ვეღარ მოვასწრებდი.
მზიანი დღეების გამოა თუ უბრალოდ მე ვარ ასე, საახალწლო სამზადისი სადღაც გამიქრა. არა და, სულ რაღაც ერთი კვირის წინ ვგეგმავდი, თუ რა უნდა გამეკეთებინა სახაალწლოდ და რომელი ნამცხვარი გამომეცხო. იმდენი ვგეგმე, რომ მთელი ენთუზიაზმი იქ მივახარჯე და ახლა ენერგია გამოცლილი ვზივარ და ყველაფერი მეზარება. ნაძვის ხის მორთვა მინდა და თან ისე, რომ მიხაროდეს. ველოდები ხალისს და იმედია, 31 დეკემბრამდე გამოჩნდება.
ღამღამობით კი გარეთ ვიყურები და ველოდები, რომ განათების ფონზე ფიფქებს დავინახავ. სულ ქოლდფლეის საშობაო სიმღერა მიტრიალებს თავში და თოვლს ველოდები. რა კარგი სიმღერაა არა? პირველივე მოსმენისას შემიყვარდა.
სულ ეს იყო, დიდი არაფერი. მინდოდა მეთქვა რომ აქ ვარ, ცოცხალი ვარ და 7ობაა, ანათებს მზე :)
