ყველაფერი მას შემდეგ შეიცვალა, რაც ფილმს ძმები გრიმები ვუყურე. საერთოდ, მიყვარს ფილმი-ზღაპრები. ლამაზი გარემოა და სასიამოვნო საყურებელია. თუმცა, რა შუაშია აქ ზღაპრები, მე ხომ ჰიტ ლეჯერზე გიყვებით. ვუყურე ფილმს, და ისე შემიყვარდა ჩემი ავსტრალიელი ჰიტი, რომ იმის შემდეგ ფეისბუქის პროფილზე მისი სურათი მიყენია და ყოველდღე გულის დაწერის საზეიმო პროცედურას ვასრულებ - კომენტარში თითო გულს ვწერ.
კიდევ კარგი, როცა ცოცხალი იყო, მაშინ უკვე არ მიყვარდა, თორემ რა ძნელი იქნებოდა მისი სიკვდილის გადატანა. ამას სრული სერიოზულობით ვამბობ.
უამრავი სკრინშოტი მაქვს გაკეთებული ფილმიდან, სადაც ჰიტ ლეჯერთან ერთად მეტ დეიმონიც ძალიან კარგად ასრულებს თავის როლს. მეტ დეიმონს, ისევე როგორც ჰიტ ლეჯერს და კიდევ სხვებს, შემდეგ პოსტში კიდევ ერთხელ მოვიხსენებ, სადაც პერსონაჟებიდან მოწონებულ/შეყვარებულ მსახიობებზე დავწერ.
სოფი ამბობს ხოლმე, რომ წერილებს წერს სხვადასხვა ადამიანებს - ჩე გევარას და სხვებს [სამწუხაროდ, ზუსტი ლინკი არ ვიცი, სადაც ეს ფაქტებია დაფიქსირებული]. ყოველთვის მომწონდა მისი ეს ტრადიცია თუ თვისება, მაგრამ მე თვითონ არასდროს მიცდია. რამდენიმე დღის წინ კი, თავს ძალიან ცუდად რომ ვგრძნობდი, სწორედ ჰიტ ლეჯერს მივწერე წერილი, ფეისბუქზე. ოღონდ, საკუთარ თავს გავუგზავნე. მაგრამ ის ხომ გაიგებდა იქ, სადაც არის. ისე გულით ვწერდი, რომ აუცილებლად მიაღწევდა მასთან. სულ რაღაც 1 თვის წინ რომ ეთქვათ, შენ პირველ [ამ ტიპის] წერილს ჰიტ ლეჯერს მიწერო, ალბათ უნდობლად გავიცინებდი. ამ ბოლო დროს ბევრი ისეთი რამ მოხდა, რაზეც ადრე მეცინებოდა.
მოკლედ, ძალიან ჩემს თავში გადავედი. ამ პოსტს კი იმ სკრინშოტებით ვაფორმებ. ჯერჯერობით, ეს მისი ერთადერთი როლია, სადაც ნანახი მყავს. ვგეგმავ სხვა ფილმების ნახვასაც [სანამ ამ პოსტს გამოვაქვეყნებდი, კიდევ ერთი ფილმის ნახვა მოვასწარი - კაზანოვა].
სადაც არ უნდა იყო, მიყვარხარ ჰიტ :)
