ისეთივე ლამაზი ქალები რომ არსებობდნენ ჩვენ გარშემო, როგორიც ფაბიან პერესის ნახატებშია. ფაბიანთან კი ყველანაირ ქალს შეხვდებით - ქერას, წითურს, მეძავს, ორსულს.. ერთი უინტერესოდ იყურება კაფის ვიტრინიდან, მეორე ბართან ზის და მაცდურად იღიმება. ყველა მათგანს შესანიშნავი მკერდი და ლამაზი წვივები აქვს..
დროში მოგზაურობა უნდა არსებობდეს. უსამართლობაა, რომ არ შემიძლია დავით აღმაშენებლის ეპოქაში გადასვლა, ან ჯეინ ოსტინის გაცნობა.
იმ პერსონაჟად გადაქცევა უნდა შემეძლოს, რომელიც ასე მომწონს. მერე კი ისევ ვუბრუნდებოდე ჩემს თავს.
ცხოვრება კინოს უნდა ჰგავდეს - ისეთი რაღაცეები ხდებოდეს, რაც რეალურად არასდროს მოხდება.
