წიგნის პერსონაჟი შეგყვარებიათ? ისე, რომ იდეალად წარმოიდგინო და მასთან შეხვედრაზე იოცნებო. მე მქონდა ასეთი შემთხვევები წლების წინ და ახლაც მაქვს, უფრო მსუბუქ ფორმებში. ამ დღეებში ვიხსენებდი, ვინ შემიყვარდა ისე, რომ დაუფიქრებლად გავყვებოდი ცოლად [აქ ცოტა ვაჭარბებ, სამაგიეროდ, ეფექტი აქვს :)]. აღმოჩნდა, რომ ასეთი არც ისე ბევრია და თან, ყველა ძველი დროის ადამიანები არიან [სასწრაფოდ უნდა ვიპოვო ვინმე თანამედროვე! :)]
ისტორიული ცნობები ბევრს არაფერს ამბობს მასზე და ალბათ, უცნაურიც იქნებოდა, ისტორიიდან რომ შემყვარებოდა გიორგი პირველი [დიდოსტატის მარჯვენა]. აი, წიგნი სხვა რამეა. უნივერსიტეტში ძალიან კარგი ლექტორი მყავდა ქართულში, მისი და გამსახურდიას წყალობით, გიორგი მეფეზე უიმედოდ შეყვარებული გავხდი. ახლა უკვე ვერ ვხვდები, რატომ და როგორ, მაგრამ მაშინ მართლა მომწონდა.
მერე იყო ავთანდილი [ვეფხისტყაოსანი]. აქაც ზემოთხსენებულ ლექტორს მიუძღვის წვლილი, რომელმაც არა მარტო ავთანდილი, არამედ მთლიანად ვეფხისტყაოსანი შემაყვარა [უფრო სწორად, ცოტათი მაინც ჩამახედა მასში და ამის გამო დღემდე მადლიერი ვარ მისი]. ავთანდილს რაც შეეხება, მის პიროვნულ ღირსებებთან ერთად, ეს სურათიც რომ ვნახე, სრულიად უღონო ვიყავი, რომ არ შემყვარებოდა.
ისევ კონსტანტინეს გარშემო ვტრიალებ [რომელიც ჯადოქარია და დიდი ხანია, მისი გავლენის ქვეშ ვიმყოფები]. ნიანია ბაკურიანი [დავით აღმაშენებელი] ალბათ იმის გამო მომეწონა, მარიამ დედოფალი რომ უყვარდა ასე ძალიან. თან, მეორეხარისხოვანი პერსონაჟები მიზიდავს და როგორც წიგნებში, ასევე ფილმებშიც გამოვარჩევ ხოლმე.
საყვარელი, მხიარული, თავისუფალი მანუელო კოსტა [სამოსელი პირველი], რომელიც ერთ-ერთი დიდი კანუდოსელი გახდა. როგორ შეიძლება, არ გიყვარდეს? ეჰ, მანუეელ.. მისი სურათი არ არსებობს, მაგრამ წარმომიდგენია, როგორი ცოცხალი თვალები და ეშმაკური ღიმილი აქვს. აი, დაახლოებით ისეთი, როგორც ჯეიმს ფრანკოს.
ბოლოს, უნკასი, ჩემი საყვარელი მოჰიკანი. რომელიც, უნდა ვაღიარო, ფილმის შემდეგ უფრო შემიყვარდა, ვიდრე წიგნის კითხვისას [თან, მაშინ ძალიან პატარა ვიყავი, როცა წავიკითხე]. ალბათ, მსახიობმაც იქონია გავლენა, თავისი გრძელი თმით და შავი თვალებით.
შემდეგში ფილმების პერსონაჟებზეც მოგიყვებით ამბებს.
