გრავიტაცია

    თუ თქვენ ოდესმე, ერთი წამით მაინც, გიოცნებიათ კოსმოსში გაფრენაზე,  თუ რომელიმე ღამეს, ცაში უამრავ ვარსკლავს რომ შეჰყურებდით, დაინტერესებულხართ, რა ხდება იქ, როგორია ჩვენი დედამიწა ზევიდან, მაშინ აუცილებლად უნდა ადგეთ და  წახვიდეთ კინოში ამ ფილმის სანახავად. იმიტომ, რომ აქ არის კადრები, საოცარი კადრები. მთელი ფილმი ამ კადრებად ღირს, მეტი არც არაფერია სანახავი და გასაგები.

   არ ვიცი, ეს ხალხი რის ნახვას ელოდა, ბოლოს უკმაყოფილოები რომ გამოდიოდნენ. რატომ უნდა გქონდეს რაღაც განსაკუთრებულის, განსხვავებულის მოლოდინი, როცა იცი, რომ მთავარ როლებში სანდრა ბალოკი და ჯორჯ კლუნი არიან. ჩემთვის ფილმი ზუსტად ისეთი იყო, როგორიც წარმომედგინა მანამდე. ამიტომ აბსოლუტური კმაყოფილების გრძნობით დავტოვე დარბაზი. მხოლოდ იმან შემაწუხა, ერთ მომენტში, სანდრა ბალოკი რომ თავს მიარტყამს და გონებას კარგავს, ვიღაც კაცმა ხმამაღალი სიცილი რომ ატეხა.

  ძალიან მომეწონა იდეა, რომ იქ, სადღაც ცაში, ყველა ერი ერთიანდება. შეგიძლია დაჯდე ჩინურ კოსმოსურ სადგურში, იყო ამერიკელი და გეცვას რუსული კოსმონავტის კომბინიზონი. რუსულ სადგურში ხატი, ჩინურში კი - ბუდა, იმის მანიშნებელია, რომ ზეციური ძალა ერთია, უბრალოდ ჩვენ, ადამიანები, მას  სხვადასხვა სახელს ვარქმევთ.

    საინტერესო იყო ფილმის იდეა -  ახლიდან დაბადება. სანდრა ბალოკის გმირი ერთი იმედდაკარგული ქალია, რომელიც ყოველ დილას დგება, მიდის სამსახურში, საღამოს ბრუნდება სახლში და უსმენს რადიოს. და ყოველდღე ისევ და ისევ, ერთი და იგივე.
  იქ, კოსმოსში,  მისი ხელახალი დაბადება იწყება. ერთ მომენტში, როცა ასტრონავტის ჩაცმულობას იხდის, ემბრიონის პოზაში ისვენებს. ბოლო ეპიზოდში კი, კაფსულიდან გამოდის,  ტბიდან ნაპირზე გამოცურავს და სიარულს თითქოს თავიდან სწავლობს.
   თუმცა ეს ყველაფერი ძალიან ჰოლივუდურადაა გადმოცემული. მიზეზი, თუ რატომ უნდა ნახოთ ფილმი, პირველ აბზაცშია :)