დღეს სრულიად მოულოდნელად შემოვედი ბლოგზე. ბოლო დროს მივივიწყე და სტუმრობითაც აღარ ვსტუმრობ ხოლმე. წინა პოსტზე ძალიან გულისამაჩუყებელი კომენტარი დამხვდა და ახალი პოსტის დროა-მეთქი, ვიფიქრე.
ახალ წელში პირველი პოსტი. თუმცა ჩემთვის წლებმა მნიშვნელობა დაკარგა, ახალი წლის მოსვლას რაღაც იმედებით არ ველი, რადგან 1 იანვარი მორიგი დღეა. თუმცა ამ შეგრძნებას, ამ განწყობას, სულ არ აქვს უარყოფითი დატვირთვა ჩემში - კალენდარზე რიცხვების შეცვლა რაღაც დიდს არ ნიშნავს, კარგი ისედაც მოხდება და ცუდიც. ვიღაც თუ ამ თარიღის ცვლილებას სასიკეთოდ იყენებს, რა თქმა უნდა, ასეც უნდა გააგრძელოს. თუმცა იმ ნაწილზე გული მწყდება, ახალ წელმა ჩემთვის ჯადოსნურობა რომ დაკარგა. ადრე რაღაც აურით გარშემორტყმული დავდიოდი წინასაახალწლო დღეებში, მოციმიმე შუქები და ნაძვის ხის სათამაშოების ბრჭყვიალი რაღაც განსაკუთრებულ განწყობილებას ქმნიდა ჩემში. ბოლო წლებში ეს ნელ-ნელა იკლებდა და წელს მიინავლა და თითქმის ჩაქრა. ეს პანდემიის და გაზრდის ბრალია. რაც ვიზრდები და მეტ რამეს ვნახულობ, მეტ ამბავს ვიგებ, უფრო და უფრო რთულია, უდარდელი და ლაღი დავრჩე.
2023 წელი უცნაური იყო. შერეული და მრავალფეროვანი. მოულოდნელობებითაც და დაგეგმილი ამბებითაც. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი სტრესი და სანერვიულო მქონდა, ახლა, 2024 წლიდან უკან რომ ვიხედები და 2023-ს ვუყურებ, რაღაცნაირად კმაყოფილების შეგრძნება მაქვს. ცუდად არ მახსენდება.
ერთ-ერთ წინა პოსტში ვწერდი, ახალი ადამიანები მაკლია-მეთქი და 2023-ში ნამდვილად ავინაზღაურე ეგ დანაკლისი. ბევრი ახალი, საინტერესო ადამიანი გავიცანი. ეს ჩემთვის განსაკუთრებით აღმაფრენის მომგვრელია ხოლმე, როცა ვიღაცის გაცნობას და შეცნობას ვიწყებ. განსაკუთრებით მიყვარს, თუ საინტერესო, cool გოგოებს ვიცნობ - ეგრევე მინდა, დავუმეგობრდე. გოგოებს რაღაც განსაკუთრებული კოდი გვაქვს ტვინში, მეგობრობის, როცა ათი წუთის გაცნობილს შეიძლება შენი ტკივილები მოუყვე და ეს საერთოდ არ იყოს უცნაური.
კი ვამბობდი, წლებმა მნიშვნელობა დაკარგა-მეთქი, მაგრამ აი ახლა მშვენივრად გამოვიყენე, რომ ჩემი განვლილი ცხოვრების რაღაც ეტაპი შემეფასებინა.
თბილისის საცობები რომ არა, დიდი სიხარულით ვიმეგობრებდი შენნაირ შინაარსიან და გონიერ ადამიანთან! <3
ReplyDelete