ეს შელოცვა დემენტორების მოსაგერიებლად გამოიყენება, არსებების, რომლებსაც ადამიანისგან ბედნიერება მიაქვთ. ისინი სიხარულს და ყველა კარგ მოგონებას იწოვენ და გიტოვებენ მხოლოდ უიმედობის შეგრძნებას, რომ ბედნიერი აღარასდროს იქნები. ამგვარად, დემენტორების სახით აღწერა როულინგმა დეპრესია
პატრონუსის შელოცვა რომ გამოგივიდეს, შენი ცხოვრებიდან ყველაზე ბედნიერი მომენტები უნდა გაიხსენო.
არ ვიცი, ჩემი პატრონუსი რა არის, მაგრამ ზუსტად ვიცი, როგორ მოვიხმო იგი.
სტამბულში რომ ჩავედით, რაღაც დიდუბის მსგავს ავტოსადგურზე მოვხვდით. გარშემო ქართული გინება ისმოდა, მზე აჭერდა და ძალიან ცხელოდა. ისეთი ტაქსი ძლივს დავიჭირეთ, რომელიც ჩვენს ჰოსტელამდე ნორმალურ ფასად წაგვიყვანდა. გზაზე გადარეული მიქროდა და ჩემს შეშინებულ შეძახილზე "ვაიმე", გულიანად იცინოდა. ბოლოს ერთ ქუჩაზე გაგვიჩერა - აქედან შიგნით ვეღარ შევალო (როგორც აღმოჩნდა, ჩვენი ჰოსტელიდან საკმაოდ შორს ჩამოგვყარა). ავიღეთ ბარგი, სადღაც შევუხვიეთ, შენობებს შორის გავძვერით და ფართო ქუჩაზე ამოვყავით თავი, სადაც მანქანა არ ჭაჭანებდა, უამრავი ადამიანი მოძრაობდა, მხოლოდ ფეხის ხმა ისმოდა და ალაგ-ალაგ კაფეებიდან მუსიკა გამოდიოდა, თუმცა მაინც უცნაური სიმშვიდე იდგა. მაშინ ჯერ არ ვიცოდი, რომ ისტიკლალს მივუყვებოდით. მოულოდნელად, არსაიდან, წითელი ტრამვაი გამოჩნდა, თითქოს ფამუქის წიგნის ყდიდან გადმოვიდაო. შუა ქუჩას ნელა მოუყვებოდა, მაგრამ მაინც რაღაცნაირი თავზარი დამეცა, რომ დამეჯახებოდა. უცებ გავაცნობიერე, რომ მთლიანად სიხარულით ვიყავი მოცული, რომელიც სხეულის ყველა უჯრედს ავსებდა. ყველაფერი, აბსოლუტურად ყველაფერი იყო კარგად - აქ და ახლა.
მივხვდი, რომ სტამბულში დავბრუნდი. ქალაქში, სადაც მანამდე არასდროს ვყოფილვარ.
მხოლოდ ამ პოსტით მოგინდება სტამბულში ჩასვლა
ReplyDeleteმადლობა <3
Deleteექსპექტო პატრონუმ მჭრდება მე ახლა ანუ, შემილოცეთ ვინმემ :))))
ReplyDeleteპ.ს რა მაგარია ეგეთი შეგრძნება, მე ბერლინზე მქონდა, საოცრებაა!