ვხვდები, რომ ასაკი არაფერია, მხოლოდ რიცხვები. სინამდვილეში ისევ ისეთი ვარ, როგორც 10 ან 20 წლის ასაკში ვიყავი. ჩემი შიშებით თუ მოულოდნელი გამბედაობით. ინტერესები შეიცვალა, გამრავალფეროვნდა, მეგობრები მომემატნენ, ზოგი მომაკლდა, მაგრამ ძირითადი შტრიხები ისევ ის დარჩა. ხანდახან ისევ ძალიან მინდება შოკოლადი, რომელზეც ადრე მამას ვურეკავდი და ვთხოვდი, სამსახურის მერე ხელს გამოეყოლებინა; ახლა კი მე გავივლი ხოლმე მაღაზიაში საღამოს, სამსახურის შემდეგ, და ვყიდულობ.
მოზრდილი ასაკი თითქოს სახლია, რომელიც ადრე ბრწყინავდა, მილაგებული იყო და ყველა შემხვედრს სიხარულით უღებდა კარს. ახლა ცოტა შეილახა, კედლებს ალაგ-ალაგ საღებავი ასძვრა, უფრო მაგრადაა ჩარაზული, მაგრამ ძველი იერი მაინც ეტყობა, იგივე დარჩა.
რადგან 30 წელი მრგვალი ასაკია, სადღაც გულის სიღრმეში მინდოდა, განსაკუთრებული ყოფილიყო. "განსაკუთრებული" კი ჩემთვის ნიშნავს დაბადების დღეზე ბათუმში გაღვიძებას და ყველა ჩემი საყვარელი ადამიანის შემოკრებას. პირველ ნაწილს მგონი ავისრულებ, აი ყველა საყვარელი ადამიანის გვერდით ყოფნა კი წარმოუდგენელია. ამიტომ ვცდილობ, ამაზე არ ვიფიქრო და განწყობა არ გავიფუჭო. თუმცა, ყველა დაბადების დღის წინ რაღაცნაირად ვსევდიანდები ხოლმე. ასაკის მატების გამო არა. სულ მინდა, რამე განსაკუთრებული მოხდეს, უფრო მეტად ველი სასწაულებს, ვიდრე ახალ წელს. მაინც თავისებურად ჯადოსნურია ხოლმე ყოველი 18 სექტემბრის ღამე, მიუხედავად იმისა, რომ არაფერი არ ხდება.
ხოდა ასე. წინასწარ დავწერე დაბადების დღის პოსტი :)
rogori bednieri var rom chem cxovrebashi arsebob, albat ici <3
ReplyDeleteHannaH
და შენ - ჩემსაში :)
Deletemixaria rom am blogis arseboba vici:)<3
ReplyDeleteწინასწარ გილოცავ ნატალია <3
ReplyDeleteგილოცავ საყვარელო ნატალია წინასწარ <3 რა ქენი როგორ აღნიშნე?
ReplyDeleteმადლობა, კიწი <3 ყაზბეგში ვიყავი, ჩემს ერთ-ერთ უსაყვარლეს ადგილას და ყველაფერი იყო კარგად :)
Delete