რახან ვრცლად ვეღარ ვწერ, იოლ მეთოდს მივმართავ და პუნქტებად ჩამოვაყალიბებ.
ჩემზე:
- წიგნებს ვეღარ ვკითხულობ
- დროს ვერ ვანაწილებ სწორად
- ზაფხული ჯერ არ დამიგეგმავს (ალბათ ვერსად ვერ წავალ და იმიტომ)
- მომავალზე ფიქრის მეშინია
- ჩემი მეგობრები მენატრება, რომლებიც აქ არ არიან
ზოგადად:
- ყველანაირი ურთიერთობა ზედმეტად ვირტუალური გახდა.
- ფბ-ზე ბავშვის ფოტოები/ბავშვზე სტატუსები ლიდერობენ.
საქართველოში:
- ხალხი ბიძინას მიერ ხის გადატანაზე კაიფობს. გესმით? ხუმრობენ, ვიდეოებს აკეთებენ, იცინიან, გულს აყოლებენ. არადა ეს ერთ-ერთი ყველაზე ცუდი, სევდიანი ამბავია რაც ბოლო პერიოდში მოხდა. ჩვენ ამ დროს ვიცინით, სეირს ვუყურებთ.
- საქართველოში ეკლესიაში გაჩენილ ხანძარზე ქილიკობენ ("აბა სად არის ახლა ღმერთი, ჰე ჰე ჰე?").
- აქ ისევ სექსიზმი მძვინვარებს. ყოველდღიურად ვაწყდებით წვრილმან (ხუმრობები "კუხნაზე", ფიზიკურ სისუსტეზე) თუ მსხვილმან პრობლემებს. საქართველოში ქალები ისევ კაცებზე ნაკლები ჰგონიათ.
- საქართველოში ქალებს იმით ებრძვიან, რომ ინფორმაციას უვრცელებენ, რომ მას სექსი აქვს.
აი, ასეთი პრობლემებია დღეს აქტუალური.
როგორც ჩემი მეგობარი, დათა იტყოდა, ანუ, ამ ქვეყანაში თუ ბოღმა, ჩათლახი და განდონი არ ხარ, უკვე კაი ტიპი ხარ რა.
