სანამ ვზივარ და ლექციის დაწყებას ველოდები [ონლაინ ლექციაა. სახლში ვარ, ხალათშემოხვეული და საღეჭ რეზინ "Love is.."-ს (ანუ ლოვეს კევს) ვაღლაჭუნებ], ვცდილობ ყველანაირი ფორმით უსაქმურობა მოვასწრო - თამბლერი ვსქროლო, ფეისბუქზე უმიზნოდ დავალაიქო ერთი-ორი პოსტი და ბლოგროლს დავხედო.
ეს ფოტო არის ჩემი ამჟამინდელი ყოფის ილუსტრაცია. როგორც მანქანების ფარებია წაშლილი და ერთ დიდ ხაზად გადღაბნილი სიჩქარის გამო, ეგრე ვარ მეც. ბევრი რამე უნდა მოვასწრო.
ამიტომ, პოსტის პირველი წინადადება ზუსტად ისაა, როგორც ვარ. გესმით ხომ?
