წეღან დავფიქრდი, რომ დღეს არაფერი გამიკეთებია. მთელი დღე ვზივარ და, ან ტვ–ში სისულელეებს ვუყურებ, ან კომპთან არაფერს ვაკეთებ.. ჯდომის გარდა ვჭამ კიდევ, თან ბევრს. კიდევ კარგი კვირა მხოლოდ 1 დღეს გრძელდება.
დღევანდელი დღე თამამად შემიძლია ჩემი ცხოვრების უღიმღამო დღეეებს მივათვალო, თან ეს რაღაც მოღრუბლული ამინდი, არადა Sunday უფრო მზიანი არ უნდა ყოფილიყო?
კონფერენციაზე არ გავედი.
უცებ გადავწყვიტე, რომ თემას არ დავწერდი და ყველაფერი თავისთავად გაქრა – ცივი ოფლი, პანიკა, შიში..
მაყურებლის ამპლუაშიც კი არ წავედი
ყველაფერი ისევ ისე გავაკეთე, როგორც ვაკეთებდი ხოლმე.
პირველ სეზონს 'იმედზე' ვუყურე, მერე ძალიან რომ დამაინტერესა, ნეტში დავიწყე ყურება და ეხლა აქტიური მიმდევარი ვარ..
favorite character: Sawyer : )
2. Grey's Anatomy
მიყვარს ძალიან, ჩემია, და ასეთ მომავალზე ვოცნებობ მეც. ჯერჯერობით არ მომბეზრებია, სხვა სერიალებისგან განსხვავებით, რომლებიც ხანდახან მოსაწყენი მეჩვენება. ალბათ სხვა დროსაც ბევრს დავწერ, ამიტომ აქ მეტს არ ვილაპარაკებ : )
favorite character: Izzie და ახლა უკვე Cristina–ც : )
3. House M.D
აი ჰაუსმა ძალიან დიდი როლი ითამაშა იმაში, რომ მედიცინა კიდევ უფრო მეტად მიყვარს. თუმცა ამ ბოლო დროს რაღაც ვერ ვუყურებ, ძველი ბრიგადა მენატრება :))
favorite character: ძნელი მისახვედრი არ არის ალბათ :D
პარასკევს კონფერენციაზე გავდივარ, ხოდა, რეფერატი მაქვს დასაწერი. and I'm freakin' out - ვზივარ კომპთან და არაფერს ვაკეთებ. ფოლდერი მაქვს გახსნილი და უაზროდ ვუყურებ სათარგმნ სტატიებს, გავხსნი, გადავხედავ, დავხურავ. ჯერ არც კი შემირჩევია, რომელი უნდა ვთარგმნო. დავძვრები ინტერნეტში, 1000 სულელურ საიტზე შევედი, მოკლედ ყველაფერს ვაკეთებ გარდა საქმისა.
თუმცა აქ სულ სხვა რამის გამო ვპოსტავ, რეფერატი უამრავი მაქვს დაწერილი და ეს არ არის განხილვის საგანი, ჩემი აფორიაქების მიზეზი სხვა რამეა – პირველად უნდა გამოვიდე საზოგადოების წინაშე და წინასწარ ცივი ოფლი მასხავს, რომ მახსენდება. ენ ჰეთევეი რომ არის 'princess diary'–ში და გულისრევა ეწყება, როცა სიტყვით გამოდის, მეც დაახლოებით ასეთი რაღაც მჭირს. ნუ, გულისრევით არ გამოიხატება ჩემს შემთხვევაში. უამრავი ადამიანი ზის და შენ გისმენს, my god!
ძალიან მომწონს როცა უჩინარი ვარ, ლექციების დროსაც, როცა რამდენიმე ჯგუფი ვართ ერთად, თუ ლექტორი კითხვას დასვამს, არასდროს მონაწილეობას არ ვიღებ, სამყაროში მხოლოდ მე რომ ვიცოდე ამ კითხვაზე პასუხი, იმ შემთხვევაშიც კი.
ან ეხლა რატომ გადავწყვიტე თემის წარდგენა არ ვიცი, თავიდან ხალისით დავთანხმდი, თან ვიცოდი რომ მერე გადაფიქრება არ შეიძლებოდა, და ვიცოდი რომ ვწერდი, ვეღარაფერს შევცვლიდი. მაგრამ გუშინ ჩემმა ჯგუფელმა მომწერა, საბოლოო პასუხი მინდა დღესო, კი თუ არა–ო, და აქ გავიჭედე, შემეძლო მიმეწერა მარტივად –'არა' და ყველაფერი დასრულდებოდა, მეც მშვიდად გავაგრძელებდი ცხოვრებას, ასეც ვაპირებდი, მარტო ერთი რაღაც მაკავებდა– ყოველთვის ენთუზიაზმით ვიწყებ ყველა საქმეს, მაგრამ ბოლომდე არ მიმყავს, გადამწყვეტ მომენტში ვამბობ უარს. გუშინ ვიფიქრე რომ ამ ყველაფერს წერტილი უნდა დავუსვა–თქო, და საკუთარ თავთან მოვიყვანე არგუმენტები თუ რატომ უნდა მეთქვა კი, და რატომ–არა. საბოლოოდ დადებითი პასუხის არგუმენტებმა გადაწონა და სასწრაფოდ მივწერე ერთი სიტყვა – 'კი', რომ აღარ გადამეფიქრებინა.
მაგრამ დღეს მთელი ჩემი არსება კივის არა–ს, არ მინდა წერტილის დასმა, არც სერთიფიკატი, არც ის წიგნი რომელსაც მაჩუქებენ თუ კარგი თემა მექნება, არ მინდა!
ძალიან მეშინია, აი ძალიან, ერთი რაც მაკავებს რომ ყველაფერი არ მივაგდო, ჩემი ჯგუფელია, ვიცი რომ ძალიან ეწყინება.
დაახლოებით 1 წელია, რაც აქტიური ბლოგ–რიდერი ვარ, ვკითხულობ რამდენიმე ქართულ ბლოგს, ზოგი ნაცნობისაა, უმეტესობას ჩემს შესახებ არანაირი წარმოდგენა არ აქვს. მანამდე ბლოგერობაზეც მქონდა მცირე გამოცდილება yahoo 360–ში, მაგრამ მერე თავი მივანებე, მრავალფეროვანი და პოპულარული არ იყო და იმიტომ..
აქაც დიდი ხანია რაც დავრეგისტრირდი, ჯერ მხოლოდ პროფილი გავაკეთე, გარკვეული დროის შემდეგ გავაწყვიტე ბლოგერობაზეც მეფიქრა და ბლოგის დიზაინზე დავიწყე ზრუნვა, რაც, არც მეტი, არც ნაკლები 1 თვემდე გაგრძელდა! ვერაფრით ვერ მოვარგე თემფლეითები, ძალიან ბევრი ვარჩიე, ჯერ ისინი გადმოვწერე რაც მომეწონა, მერე გამორიცხვის მეთოდით შევარჩიე რამოდენიმე და იქიდან კიდევ ერთხელ მოხდა გადარჩევა :D თუმცა, კაცმა რომ თქვას, არაფერიც არ ეტყობა ამ ბლოგს ამდენი ხნის ნაწვალები რომ არის. ალბათ არც უნდა ეტყობოდეს : )
ძალიან ბევრი მუზები მიტრიალებს თავში, მუზები თუ იდეები, whatever. იმედი მაქვს შევძლებ განხორციელებას, და იმის დიდი იმედიც მაქვს რომ სულ ასეთი მარტოსული არ იქნება my blog :) დამწყების კვალობაზე საკმარისი ცოდნა მაქვს, პოტენციალი არის შესაბამისად :))
მგონი სულ ეს იყო.. ამაზეც ბევრი იდეა მქონდა, რა უნდა ყოფილიყო პირველ პოსტად, საბოლოოდ ყველაზე ბანალურს დავჯერდი.
