თითქმის ცხრა თვიანი განშორების შემდეგ, სახლში ვარ.
უცნაურია, ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ წუხელ გავიხურე კარი დიდი ჩანთით და აეროპორტში წავედი. დღეს კი უკან დავბრუნდი.
თითქმის ცხრა თვიანი განშორების შემდეგ, სახლში ვარ.
უცნაურია, ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ წუხელ გავიხურე კარი დიდი ჩანთით და აეროპორტში წავედი. დღეს კი უკან დავბრუნდი.
სულ ცოტაც და საქართველოში დავბრუნდები. გამგზავრების წინა შფოთვა დამეწყო, მაგრამ არც ისე ტრადიციული. ძირითადად უარყოფით გამოიხატება. ვითომ მე არ მაქვს ბარგი გასაგზავნი, საჩუქრები საყიდელი და 24 საათზე ხანგრძლივი ფრენა გადასატანი. არა, ეს სხვა ვიღაცაა. მე აქ უნდა ვიჯდე, სიმშვიდესა და სიმწვანეში და ჭრიჭინების ხმას ვუსმენდე. და რა თქმა უნდა, თავი მტკიოდეს.