ვილაში ცხოვრებისას ბევრ ადამიანს დავუმეგობრდი. მათ შორის, ვისთანაც უფრო დავახლოვდი, თითქმის ყველა ბიჭი იყო, ერთის, მირას გარდა. მირა ყაზახია და ამჟამად ავსტრალიაში ცხოვრობს. შეიძლება ითქვას, რომ გაცნობისთანავე დავმეგობრდით. ჩვენმა ერთად ყოფნამ ერთ თვეს გასტანა, ოქტომბერში ატლანტადან უკან, ავსტრალიაში დაბრუნდა. ამიტომ ბოლო ორი თვე ბიჭების გარემოცვაში გავატარე და რამდენადაც refreshing იყო მხოლოდ ბიჭი მეგობრების ყოლა (ვირტუალურად ქართველ გოგო მეგობრებთან მიმოწერას თუ არ ჩავთვლით), იმდენად მენატრებოდა გოგოური ამბები. ხანდახან, უცებ მომინდებოდა რაღაცის თქმა და ენის წვერზე ვაჩერებდი. არა იმიტომ, რომ სხვანაირად გამიგებდნენ, უბრალოდ ვხვდებოდი, რომ აი ის გემო არ ექნებოდა, როგორც გოგოებთან წაჭორავებას (ამ შემთხვევაში, ცუდ ჭორაობას არ ვგულისხმობ). აი მაგალითად, ერთხელ ერთმა ვილელმა ბიჭმა გოგო დაპატიჟა ვახშამზე ჩვენთან (ვილაში). ეს გოგო ვილაში მანამდე ცხოვრობდა და ვიცნობდით. ჩვენ საჭმელად გარეთ გავდიოდით და სანამ უბერს ველოდებოდით, ტელევიზორთან ვისხედით და ამასობაში ეს ბიჭი და გოგოც შემოგვიერთდნენ და გავიგე, როგორ საუბრობდნენ, რა ფილმი ენახათ. უცებ თავში დამარტყა - ნუთუ მოჰამედს დეითი აქვს? ეგრევე მიმოვიხედე თვალებანთებულმა და უცებ მივხვდი, რომ ვინმე გოგო მჭირდებოდა, რომ ეს განმეხილა. საბოლოოდ, არავისთვის მითქვამს. ალბათ ბიჭებს ყურადღება საერთოდ არ გაუმახვილებიათ ამ ფაქტზე.
როგორ მიყვარს ქალური მეგობრობის დასაწყისი! თავიდან ცოტა დისტანცირებულად რომ ხართ, სასიამოვნო, ზოგად ამბებზე საუბრობთ, თავაზიანად უცინით ერთმანეთს, მერე რომელიმე თავის უფრო პირადულ ამბავს მოყვება და იმ პირველ ლენტს ჭრის, რის შემდეგაც სიფრთხილის საბურველი იხსნება და ორივე გულახდილობის ხასიათზე დგებით. ზოგადი ამბები უფრო ვიწროვდება და ბოლოს უკვე ჩვენს საკუთარ პატარ-პატარა საიდუმლოებებს ერთმანეთს ვუზიარებთ. მერე უკვე თამამად შეგიძლია, ვიღაცის ჩაცმულობა გააკრიტიკო მასთან ისე, რომ არ იფიქროს, იმ ვიღაცის გშურს. ბოლოს ყველაფერი ასეთ დეტალებამდე დადის, როგორიც ვიღაცის ჩაცმულობა და ყოფილი შეყვარებულებია.
და ის მომენტები, როცა ძალიან, ძალიან გჭირდება ვიღაცამ თავზე ხელი გადაგისვას და დამამშვიდოს, თუნდაც ტყუილებით? ორივე მხარემ რომ იცის, ტყუილია, მაგრამ იმ მომენტში ძალიან გჭირდება იმის თქმა, რომ შენ ძალიან მაგარი ხარ და ის ვიღაც, ვინც შენი ასეთ მდგომარეობაში ყოფნის მიზეზია, ძალიან, ძალიან ცუდია. ეგეთ დროს, უფრო ის მოქმედებს, მეგობარი როგორ გულით ცდილობს, შენ გვერდით იდგეს, ვიდრე თავად სიტყვები, რასაც გეუბნება.
ღემრთო როგორ ხშირად მჭირდება ეს ყველაფერი და ხანდახან აუტანლად რთულია ვინმე მსგავსის არყოფნა გვერდით, მაგრამ მაინც ვუძლებ–ხოლმე... ისე დამეგობრების პროცესი მართლა საყვარლობაა <3
ReplyDelete