როზმარის გზები უყვარს. გზა რაღაცის დასაწყისს ნიშნავს. ახლის და ჯერ შეუცნობელის დასაწყისს.
როზმარი შენი გოგოა და მას მობეზრდა იქ ყოფნა, სადაც ამდენი ხანია, აღარაფერი მომხდარა. სადაც მზე ანათებს და ბალახი იზრდება, მაგრამ მას უკვე აღარ აინტერესებს ეს ადგილი, რადგან ავადაა.
შენს გოგოს უნდა, რომ თავის დინ მორიარტი იპოვოს და გზას გაუდგეს. სხვა ადგილებში გაზრდილი ბალახები ნახოს, სხვა მინდვრებში დააცხუნოს მზემ და სხვა ადგილებში მოშრიალე ფოთლებს მოუსმინოს.
სხვა ზღვებში ლივლივი მოენატრა, სხვა ქუჩების ხმაურის მოსმენა უნდა.
შენი გოგო ავადაა, მას აღარ ახარებს დილის ყავის გემო, არც აბაზანაში ჩაწოლილს მოსწონს თავის ტერფების ყურება, აღარც თვალდახუჭული ცეკვა არის მისთვის სასიამოვნო.
როზმარის ენატრება სამხრეთ ამერიკაში გატარებული დრო, თავის ინდიელ ბიჭთან ერთად. ბიჭთან, რომელსაც ეხლა ალბათ როზმარი მაგრად კიდია და აღარც ახსოვს. იმიტომ, რომ ის მერი ჯეინს აღმერთებს. როზმარი კი - მას.
მზე ანათებს, ბალახი იზრდება. როზმარი კი ავადაა, მას გზები ენატრება.
