SGH

დილით თვალები გაჭირვებით გავახილე. ნახევრადმძინარეს, მესმოდა როგორ შხაპუნობდა წვიმა ფანჯრებზე. გარეთ ჯერ კიდევ ბნელოდა, მაღვიძარა კი გაუთავებლად რეკავდა..

აბაზანაში დიდხანს ვიდექი მოშვებულ ონკანთან და სარკეში საკუთარ თავს შევყურებდი. გვერდით ოთახებიდან ხმაური მოისმოდა - ჩანს, უკვე ყველამ გაიღვიძა. ონკანი დავკეტე და ოთახში გამოსული, უაზროდ მივაჩერდი ტანსაცმლის კარადას. მერე რაღაც ჩავიცვი, მგონი ჯინსი და მწვანე ზედატანი.

დაბლა რომ ჩავედი, ყველა სამზარეულოში იყო [ყველა - ანუ სამივე]. გაუთავებლად ლაპარაკობდნენ და მეც მომმართეს, მგონი. ღმერთო, ნუთუ ჩემს გამომეტყველებაზე ვერ ხვდებიან, რომ არაფერი მესმის?

ძველი კარადიდან ჩემი ჭიქა გადმოვიღე და ყავა დავისხი. მაგიდას მივუჯექი და გახუხულ პურზე შოკოლადის კარაქი გადავუსვი. წინ ცხელი ყავით სავსე ჭიქა მიდგას, ცხელი ორთქლი ასდის და სასიამოვნო სუნი რეცეპტორების საშუალებით ტვინამდე აღწევს. მე დაფიქრებული შევყურებ, მერე ჭიქა ტუჩებთან მიმაქვს, რამდენიმე წამით ვაყოვნებ, ღრმად ვისუნთქავ და თვალებს ვხუჭავ. პირველი ყლუპი - ვგრძნობ, როგორ ჩადის ცხელი სითხე სხეულში..

ვაგვიანებთ. ბოლო ყლუპი აჩქარებით გადავყლაპე, ჩანთას, საკიდზე დაკიდებულ ქურთუკს და გასაღებს ხელი წამოვავლე და გავედით. ისევ თავსხმაა. მანქანიდან გზა თითქმის არ ჩანს. კვლავ რაღაცაზე კამათობენ და მე ნელ-ნელა ვფხიზლდები.

როგორც იქნა, კლინიკა გამოჩნდა - მოვედით. მანქანიდან რომ გადმოვედით, წვიმამ თითქმის გადაიღო. დილის სუფთა ჰაერი მაცოცხლებლად მოქმედებს, მეც ღრმად ვისუნთქავ. უკვე კარგად მესმის, თუ რაზე კამათობენ დილიდან:

- გუშინ შენი რიგი იყო, საყიდლებზე კი ისე წახვედი, რომ სია არ წაიღე. ღმერთო ჩემო, საყიდლების სია არ წაიღე!...

ოდნავ ჩამოვრჩი სხვებს, ვუყურებ და მეღიმება..

ყველაფერი ისეა, როგორც უნდა იყოს - ახალი დღე დაიწყო.



ნატალია 'გრეის ანატომიაში'. შესაძლოა, I ნაწილი.