გადავწყვიტე, ხმა გამევრცელებინა და ვინაიდან სამიზნე აუდიტორიისთვის ცალ-ცალკე მიწერა ბევრ დროს წაიღებდა, ფბ-ზე დავპოსტე. ქვემოთ ფოტოში დაინახავთ, ამ პოსტს რა შედეგი მოჰყვა.
ამიტომ, ბლოგზე ვწერ!
Somebody Feed Phil ნეტფლიქსის კულინარიული შოუა. კულინარიული ცოტა ისე ჟღერს, თითქოს საჭმლის მომზადების პროცესზე იყოს, როცა ასე ნამდვილად არაა. ფილი, ანუ ფილიპ როზენტალი, ამერიკელი მსახიობია და ამ შოუს ფარგლებში სხვადასხვა ქვეყნის დიდ ქალაქებში ჩადის, იქაურ ხალხს ხვდება და ადგილობრივ სამზარეულოს აგემოვნებს. თითო სერია ერთ დიდ ქალაქს ეთმობა. ამ ეტაპზე უკვე ვნახე ბანგკოკი, საიგონი, თელავივი, ლისაბონი და ნიუ ორლეანი. თუ მოგზაურობა და ჭამა გიყვართ (და ვერ წარმომიდგენია, რომ ასეთი ადამიანები არსებობენ, რომელთაც თუნდაც ამათგან ერთ-ერთი არ უყვართ), ეს შოუ აუცილებლად ეკრანს მიგაჯაჭვებთ! ყოველი სერიის ნახვისას მინდა, იმ ქალაქში გავიქცე, რომელსაც ეს სერია ეთმობა. ჩემი ფანტაზიები ზედმეტად შორს მიდი ხოლმე და უკვე წარმოდგენილი მაქვს, თვითმფრინავის ტრაპიდან როგორ ჩამოვდივარ და ბანგკოკის ცხელ და ტენიან ჰაერს ვისუნთქავ (წესით ასეთ ჰაერი უნდა იყოს იქ)!
არ ვიცი, თქვენთან როგორაა, მაგრამ ჩემთვის, მოგზაურობა, პირველ რიგში (ხანდახან, შემდეგი რიგი არც არსებობს), საჭმელთან ასოცირდება. რაც, აზრს მოკლებული არაა - რა უნდა იყოს ქვეყნის გასაცნობად უკეთესი, თუ არა მისი სამზარეულო? რომ არ იცოდეთ ქალაქის კულტურა და ლოკაცია და მოგიტანონ მისი დამახასიათებელი კერძი, ეგრევე არ გაგიცოცხლდებათ ის ქალაქი თვალწინ? მაგალითად, წარმოიდგინეთ, რომ მოგიტანეს ზემოთ მოცემულ ფოტოზე შემწვარი შრიმპები ლიმონით, პირველივე ლუკმის გასინჯვისას, ზღვისპირა ქალაქი და ზღვიდან მონაქროლი მლაშე სიო არ წარმოგიდგებათ?
 |
| ზემოთ შრიმპების ფოტო ლისაბონში, ამ რესტორანში აქვთ |
მოკლედ, ქალაქის გასაცნობად, ჩემთვის საკმარისია რომ მის ქუჩებში საჭმელად ვიარო და ამით ბოლომდე შევიცნო მისი სული.
ეს შოუ სწორედ ამგვარია, - ქალაქის სულს იცნობ. ფილი ძირითადად (არა, სულ) საჭმელად დადის და ისეთი შეგრძნება გიჩნდება, რომ ლისაბონის ლამაზფილებიან ქუჩებში უკვე ნამყოფი ხარ და შენც გასინჯე ის უნაზეს კრემიანი პაშტელ დე ნატა.
შოუს ყურებისას, ლისაბონმა განსაკუთრებული შთაბეჭდილება მოახდინა. ბოლო პერიოდია, ისედაც ხშირად ვფიქრობ იქ წასვლაზე და ზოგადად, შორიდან შეყვარებულ ქალაქების ჩემს სიაში მოწინავე ადგილზეა. ამ სერიის ნახვისას, ზუსტად ისეთი გამოჩნდა, როგორიც წარმომედგინა, ზუსტად ის სული ტრიალებდა, რასაც ველი მოგზაურობისგან - გემრიელი საჭმელი და ახალი ადამიანების გაცნობა. ერთ მომენტში, ფილი ყველაზე ცნობ პაშტელ დე ნატას ადგილას წავიდა, რომელსაც ჰქვია პაშტეიშ დე ბელემ (არ ვარ დარწმუნებული, რომ სწორად ვწერ, მაგრამ თქვენც ჩემსავით გიყვართ "შ" პორტუგალიურში?) და ერთ-ერთ მაგიდასთან უცხოელებს შეუერთდა, რომლებიც ესპანელები აღმოჩნდნენ. მათი ესპანურენაქცენტიანი ინგლისური და გულიანი სიცილი, მერე კი პაშტელის დაგემოვნება, ერთ რამედ ღირდა. დამშვიდობებისას ყველა სათითაოდ წამოდგა და ფილი გადაკოცნა.
მაგრამ ლისაბონის სერიიდან ჩემი საყვარელი მომენტი იყო, როცა ფილი ერთ ქუჩაზე, იტალიელების სანაყინეში შევიდა. ეს იტალიელები რომიდან ჩამოსულან და ამ ქუჩაზე გაუხსნიათ სანაყინე. სანამ ნაყინს მიირთმევდა და მასპინძლებს ელაპარაკებოდა, ასევე იტალიელი, ალესანდრო, შემოვიდა, რომელსაც გვერდით პიცერია აქვს და ფილს გამოელაპარაკა (თუმცა ინგლისური არ ვიციო, განაცხადა). შუა საუბრისას სადღაც გავარდა და ძალიან მალე დიდი პიცით ხელში დაბრუნდა და ფილს გაუმასპინძლდა, მერე კი ანაზდად ცეკვა დაიწყო (ეს იტალიელები). პიცის მირთმევის შემდეგ, სანაყინის მფლობელმა ბიჭმა ფილი ქუჩის მეორე მხარეს, სასოსისეში გადააიყვანა, სადაც ავსტრიელი მარია უგემრიელეს სოსისს ამზადებს. სოსისის დაგემოვნებისას, ალესანდრო კვლავ შემოვარდა და არ მელოდითო? შესძახა. მის დანახვაზე ფილი ამბობს: I'm calling police :D იტალიელი ბიჭი მარიას ეპრანჭებოდა, მიუხედავად იმისა რომ მან (მარიამ) თქვა, ბოიფრენდი მყავსო. ბოლოს, ყველანი, მარიასთან ერთად, სანაყინეში დაბრუნდნენ, ნაყინი კიდევ ერთხელ მიირთვეს და ყველა ერთად გამოვიდა ქუჩაში, სადაც ალესანდროს პიცას მიირთმევდნენ და იცინოდნენ.
ამაზე კოხტა და ლამაზი რა უნდა ნახოთ მხატვრულ ფილმებში? ❤
 |
| ნიუ ორლეანი |
ნიუ ორლეანში ყოფნისას, ფილი იმ ქუჩებში დადიოდა, სადაც მეც ნამყოფი ვარ. თუმცა, სამწუხაროდ, არც ერთ იმ ადგილას ყოფილა საჭმელად, სადაც მე ვიყავი. ნიუ ორლეანის მონატრება გამიხალდა, თავისი გიჟური, აბსოლუტურად ყველანაირი ჩარჩოებიდან ამოვარდნილი რიტმით, ულამაზესი, ფერადი სახლებით, ბევრი, მხიარული შავკანიანებით, რომლებიც ორი წუთის გაცნობილს მოგმართავენ - baby და უგემრიელესი კრეოლური საჭმელით.
(სამწუხარო და გულდასაწყვეტი ამ სერიიდან ის იყო, რომ ფილი კაფე დუ მონდეში არ წასულა და საერთოდ, ბენიე ერთხელაც არ ახსენა! სირცხვილი, ფილ!)
პ.ს აჰ, და ყველაზე სასიამოვნო რა იყო იცით? ამ ქალაქების შეფებს უკვე ვცნობდი ნეტფლიქსის სხვა შოუებიდან! ნაცნობი სახეების დანახვაზე ლამის ხმამაღლა შევძახე, ამათ ხომ ვიცნობ-მეთქი :)
