“I always thought that there was a magical phase of adulthood where you wake up one day and have it all figured out. Turns out that’s not true. You have to prioritize your time, your mental health, your goals and your happiness. No one else will do it for you. You want a raise? Need a new job? Waiting around for that hottie to ask you out? Ask for what you want. Get that yearly physical Obama worked so hard to get you, go to therapy, pay your bills on time, my god start saving for retirement and get your credit together. It sounds so daunting but you just have to take the first step. Being a grown up is tough but there’s also almost nothing migas and a good margarita won’t fix, so if all else fails learn how to make those and you will be fine.”
პატარა რომ ვიყავი, მეც ასე მეგონა - უფროსებს ყველა გადაწყვეტილება მიღებული აქვთ და დიდი რომ გავხდებოდი, ჯადოსნურად ჩამიფრინდებოდა თავში, რას გავაკეთებდი, როგორ ვიცხოვრებდი და ა.შ აღმოჩნდა, რომ ყველაფერი პირიქითაა. ყველა გადაწყვეტილება შენი მისაღებია, დამოუკიდებლობა საკმაოდ რთულია, ასაკს თავდაჯერება არ მოაქვს, 30 წლისა შეიძლება ჯერ კიდევ არ იყო დარწმუნებული, რომ სწორად აირჩიე საქმიანობა. ყველაფერზე ფიქრი გიწევს. თუნდაც იმაზე, ჩიზქეიქი უფრო გინდა, რომ შეუკვეთო, თუ ბრაუნი.
2017 ცვლილებების, შთაბეჭდილებების და სიახლეების წელი იყო. გახსოვთ, 2017-ის სია რომ ჩამოვწერე? ამ სიის აფდეითის ნაცვლად, ჩემს საყვარელ ბლოგზე
ზემოთმოყვანილმა პოსტმა შთამაგონა დამეწერა, რა ვისწავლე 2017 წელს.
- დროის მენეჯმენტი ყველაზე საჭირო რამ არის! ზრდასრულ ადამიანს დრო, უბრალოდ, აღარ გყოფნის. ამიტომ მუდმივად გიწევს რაღაცების გათვლა, საათების დათვლა, გრაფიკების შედგენა (თუნდაც მხოლოდ გონებაში). ადამიანების და საქმიანობების პრიორიტეტების მიხედვით დალაგება.
- თუ რაღაც მინდა, კოსმოსურ ენერგიებს ან ღმერთის ხელს არ უნდა დაველოდო და იმ რაღაცისკენ სწრაფვა უნდა დავიწყო. გამოთქმაში "თუ რაღაც ძალიან გინდა, აუცილებლად გამოგივა/გექნება", რაღაცის ძალიან ნდომა არ ნიშნავს, რომ იჯდე და სურვილით იწვოდე და როცა ვერ მიიღებ, უიღბლობას ან ვინმე სხვას გადააბრალო. რაღაცის ნდომა ნიშნავს, რომ პირდაპირ ქმედებაზე გადახვიდე, რათა ის "რაღაც" მიიღო. რაც ასევე ნიშნავს, რომ ჩემი სურვილი, როცა საჭიროა, უნდა გავაჟღერო.
- ბაყაყები დიდხანს არ უნდა ვათრიო. ადრე, რაიმე პრობლემურ საკითხს მაქსიმალურად გადავდებდი და ყოველდღე გულზე ლოდით დავდიოდი, როცა კი გამახსენდებოდა, რომ ესა თუ ის პრობლემა მოუგვარებელი მქონდა. ახლა ვისწავლე, რომ პრობლემის გადასაჭრელად სწრაფად უნდა ვიმოქმედო. თუ ვიცი, რომ კონკრეტულ პრობლემას ამჟამად ვერ მოვაგვარებ და/ან მხოლოდ ჩემზე არაა დამოკიდებული მოგვარება, ცოტახნით ვეშვები და შესაბამის დროს ველოდები. ვერ ვიტყვი, რომ ყველა დაბრკოლებას ამ პრინციპით ვუდგები, და უმალ და ეფექტურად ვაგვარებ, მაგრამ სულ მცირე, ვცდილობ. ცხოვრებაც უფრო ადვილი გახდა (ამ კუთხით მაინც).
- წუწუნი პრობლემას არ აგვარებს. შეიძლება ერთხელ დააფიქსირო, რაც გაწუხებს და რჩევებს მოუსმინო. მერე უკვე უნდა გადაწყვიტო, როგორ მოაგვარებ პრობლემურ საკითხს, მეორედ და მესამედ ერთსა და იმავეზე წუწუნი უბრალოდ, ეგოიზმია და სხვებს დროს აკარგვინებ ტყუილუბრალოდ. რაც არავის სიამოვნებს, თუნდაც ყველაზე ახლო მეგობარს.
- სჯობს, არაფერზე ვიფიქრო ბევრი. რაც უფრო ბევრს ვიფიქრებ, მით უფრო დიდ პრობლემად იქცევა. ამაზე ჩემმა მეგობარმა ამიხილა თვალები უნებურად. იპოდრომზე ვიყავით სარბენად, რომ დავამთავრეთ, გაწელვებს ვაკეთებდით. ძალიან ბევრი პატარა ქინქლა ირეოდა, სახეზე მედებოდა და ხელს მიშლიდა. ხმამაღლა დავიწუწუნე, რამდენი არიან, შენ არ გეხვევიან-მეთქი? კი, მაგრამ მკიდიაო, უდარდელად მიპასუხა. უცებ მივხვდი, რომ ქინქლები უფრო იმიტომ იყვნენ შემაწუხებელი, რომ ყურადღებას ვაქცევდი, ვიდრე იმიტომ, რომ რეალურად მიშავებდნენ რამეს. მას შემდეგ ვაკვირდები, რამდენი ვითომ პრობლემური რამ არის, რაც მარტივად შეგიძლია, უპრობლემოდ აქციო, მხოლოდ იმაზეა დამოკიდებული, როგორ შეხედავ.
მოკლედ, ესაა სულ. არ ვიცი, ზევით შეჯამებაში ჩანს თუ არა, მაგრამ რაც არ უნდა იყოს, 2017 კარგი წელი იყო :)
ფოტოები ბონუსად:
 |
| სადღაც ჰიუსტონის თავზე :) |
 |
| ახალი სიყვარული |
 |
უხმო კინო
(ყურსასმენები არ მუშაობდა) |
 |
| ნიკ |
 |
| კრაკოვი |
 |
| ყველაზე უცნაური ქალაქი |
